Aanvaarding...

Ik weet het, het heeft weer wat langer geduurd voor er beweging kwam op deze plek. Er zijn zo van die redenen. En neen, het is deze keer niet van te druk of geen tijd. Een mooie en ook juiste omschrijving van de reden waarom haal ik bij een ander. Ik lees mij momenteel met hele kleine beetjes door Kader Abdolah's boekenweekgeschenk uit 2011: De Kraai. In zijn geheel eigen stijl houdt hij me op pagina 15 een spiegel voor: "... dus heb ik niet kunnen schrijven. En als ik niet schrijf, voel ik me niet goed." Ik ben ontegensprekelijk niet alleen. Kan daar voor mezelf aan toevoegen: "En als ik me niet goed in m'n vel voel, dan schrijf ik niet of veel te moeilijk." 't Is 'gewoon' een kwestie van de cirkel te doorbreken. Welaan dan: de beuk erin, de focus en de blik vooruit. Wat zou ik nog te vertellen hebben?

Ik maak het me maar gemakkelijk en begin dus op de meest alledaagse wijze over het weer. Is niet onbelangrijk aangezien de zon en de blauwe lucht kunnen helpen om een positiever gevoel te krijgen.
Zo gaat dat nu: sinds enkele dagen kan de koperen bol weer winnen van het wolkendek. We wonen blijkbaar op een niet al te foute plek: minder grijs, minder regen, meer zon, meer blauw. Een heel eenvoudig recept dat het al vele jaren doet en nog zal blijven doen. Ben ik zeker van. Voel me na twee alinea's al stukken beter.

Daarnaast geeft Apple meer en meer van zijn geheimen prijs. Neen, ik bedoel niet wereldwijd. Uw krasselende dienaar echter vindt tijdens de CVO-lessen wel steeds beter zijn weg op de Mac en in de daarbij horende i-programma's. De rustige aanpak van Christian L werkt prima, en week na week zet ik een stapje verder op het gladde informatica-pad. Boeiend, met voldoende succeservaringen om het vol te houden. Voel de stemming stijgen.

Het gebeurde nog nauwelijks, maar vanaf nu gaat VTM bij wekelijkse tussenpozen mijn dag/avond weer kleuren. Ontdekte vorige week 'en stoemelings' tijdens een korte zapsessie een zeer gewiekste goochelaar-magicien die in een aangename setting en een boeiend concept zijn vaardigheden aan de man/vrouw brengt. Nicholas Arnst!

Geen flauwe kul. Straatgoochelen voor en met een levend publiek. Het bevalt  me prima. Of ben ik echt te naïef? Ik kijk er onbeschroomd naar en laat mij voorlopig aangenaam verrassen. Als hij dit niveau kan aanhouden in zijn programma zal heer Polo de eerstvolgende donderdagen een vaste avondklant worden bij de Vilvoordse commerciële zender. Voel me zo goed als 'helemaal goed'!

Komt daarbij nog dat we tijdens het weekend voor het eerst in zowat 40 jaar iets speciaals gedaan hebben voor Valentijn. We hebben het niet echt voor die gast, en zeker niet voor de commerce die erom heen hangt. Maar deze keer dus wel. Op uitnodiging van Bea M zijn we bij haar thuis een surrealistisch dansduet gaan bekijken. Ja, U leest het goed: Polo naar ballet. Marcella staat voor een hartverwarmend huiskamerproject van danseres Anabel Schellekens en haar team. Voor mij een heel speciale ervaring: we hebben ervan genoten. Wanneer is het nog eens Valentijn? Ik voel mij als herboren.

En dan nu wat tijd om te zeuren? Niet echt, ik laat er mij niet aan vangen. Alleen even opsommen wat mij aan kolder in het oog sprong de afgelopen dagen, de negatieve en de andere...

• een voetbal CEO die blundert, de hele handel niet goedgepraat en al helemaal niet gerechtvaardigd krijgt. Geven hem uiteindelijk toch de bons. Mag zijn gezicht redden door zogezegd zelf ontslag te nemen. Krijgt alsnog een opstapvergoeding. Euuhhhh...??
• een vice-premier die zich specialiseert en profileert als spookrijder in zijn eigen regering. Beslissing genomen, twijfel gezaaid, gaatje gezocht, vraagtekens geplaatst. Niet gemakkelijk om op die manier nog te weten waar het naartoe moet.
• zien we het einde nog wel in de hoofddoekenballade of is het toch een soap geworden? Hoedje op, hoedje af. Terug naar het ouwe spelletje? Is dit geen 'radicale' keuze?
• eentje voor de wielerliefhebbers onder U, want ik ben er niet echt een zoals U weet: deze week toch een 'gemiste uitzending' gezien op npo 3: De wetten van Priem. Geen priemgetallen, wel de  ploegreglementen tijdens de epo-periode in de TVM-ploeg waar Cees de baas was. Coureursdeontologie: je moest het aanvaarden, het was niet anders.

De bluts met de buil noemen ze dat. Uiteindelijk helpt aanvaarding ons ook een heel eind op de goeie weg...

Marco Polo