Niet zomaar een voorstelling...

De ontmoetingen blijven elkaar in hoog tempo opvolgen. De 'coureur' in mij moet af en toe zelfs wat kleiner schakelen om het tempo bij te benen. Afgelopen weekend stond met dubbele stip genoteerd in ons agenda. Amsterdam zou het worden. Als het God belieft. Hij heeft er gelukkig niet moeilijk over gedaan. Wij dus de auto in en de E19, annex de A27 en de A2 op. Wist de weg nog blindelings naar Amsterdam-Noord. Met open armen ontvangen bij zoon en schoondochter.
We hadden wederzijds een en ander in de organisatiepap te brokkelen en dus stond de eerste avond al een etentje gepland. Italiaans. Prima inleiding voor een wandeling richting Carré. Laatste extra voorstelling van Kersvers, de 'frisgroene' tournee van Herman van Veen. Hij stond voor de 508ste keer op dat podium, ik zat voor mijn tweede keer in die schitterende zaal. Prachtige voorstelling. Muziek en teksten en vooral de charismatische figuur Herman van Veen. Tijdens onze Leuvense studentenjaren zorgde hij er mee voor dat ik een liefde vond waarvan ik mij nu amper kan voorstellen dat ze zo lang zou duren. Leerde mij later ook wat het echt is om een teder gevoel te koesteren, hoe het allemaal anders zou zijn gegaan als..., hoe je met mevrouw Herinnering op stap kan gaan, en op zijn Kersvers dat er voor alles 'iemand' is. Na de vertoning werd er op zijn van Veens heel uitbundig ge-encored. Wel iets minder lang dan in de vorige eeuw maar Hermanus Jantinus wordt binnenkort dan ook 70!
De blijde verrassing kwam voor heer Polo nog na afloop. Wie wilde mocht even mee naar de after-van alles zaal waar de artiesten op adem komen met vrienden en familie. Het was een heel warme audiëntie waarbij de bezoeker die net daarvoor nog toeschouwer was als waardige gast wordt ontvangen. Heerlijk uitgebreide babbel met een van mijn grote helden. Voorbeeld, hoewel ik daar niet aan kan tippen, maar vooral ook inspiratiebron. Iemand zal gedichtjes schrijven...

Het mag duidelijk zijn dat heer Polo zich in gezelschap van Vader Kwak veel minder op zijn gemak voelt dan de heer van Veen zelf. Maar daarom niet getreurd: ik heb nog al de tijd om mij op een volgende ontmoeting met dit monument voor te bereiden. Over een jaar of drie. Als het weer het toelaat...

Heb van zaterdag op zondag heerlijk geslapen als een rozige baby.

Uit de opbouw van eerdere berichten weet U dat er ook een eerste onderliggende reden was voor dit bezoek: ik wilde de grootste helft van Kommilfoo nog eens solo aan het werk zien. Jongen Toch! Zum dritte Mahl. Deze keer met Bram en Shanthi. Op zondagavond. En het was wederom meer dan de moeite waard. Deze keer in De Kleine Komedie, aan de Amstel. Heb zelden het gevoel gehad dat ik op schoot zat bij de verteller in een schouwburg.  Hier was dat echt zo: omdat we op de vijfde rij zaten, omdat het een intiem en knusse zaal is, of omdat de heer Walschaerts bij aanvang van de voorstelling daar zelf een allusie op maakt en zich aldus een plaats in mijn hoofd en hart heeft gereserveerd? Toch was het zo, en dat pakt niemand mij meer af. Schitterende ervaring!

En het werd nog beter, er kwam nog een kers op de taart. Aangezien Raf zich aan het einde van een verhalende voorstelling niet in bis-nummers moet of kan laten gaan is er tijd voor een babbeltje achteraf. Samen met Lies, Eva of was dit nu toch Charlotte...? Alle tijd om wat bij te kletsen over de voorstelling, Kommilfoo, Essen, paar familie-anekdotes, het leven in Amsterdam en bij uitbreiding het buitenland... Bedankt Raf, topkerel. Leuke babbel.
Iets later ben ik met la Pola nog de nacht in gereden, richting Antwerpen. Heb een schitterend weekend achter de rug, kom veilig thuis. Moe maar zeer gelukkig en 'wreed' content om wie en wat ik weer heb gezien en mogen beleven val ik in bed. Slaapwel...

Marco Polo