Verlichting....

Ben ik ook (maar) een mens...?

Gelukkig wel (denk ik), en dan moet ik er maar een en ander bijnemen. Snot en kwiel, druipneus en natte ogen, keelpijn, slijm in de strot, lichte spierpijnen... Griepje? Net niet zegt de dokter, maar wel een stevige verkoudheid.  Uitzieken dus. Even geduld: stapje vooruit, stapje terug. Beetje op en beetje af, en niks forceren. Alsof deze ouwe knar daar nog nood aan mocht hebben. 

Dus gaat de reeks van afspraken gewoon verder zijn traagzame gang. Gezellig, hele tijd geleden, veel te vertellen. Ook al meegemaakt dat U in een gedreven exposé na een stap of vijf en drie bochten verder nog wel de weg weet en hoe het verder gaat, maar al te goed zelfs, maar waar U bij de voltallige Griekse Goden horde nog aan toe met de beste wil van de wereld niet meer weet wat het uitgangspunt was en nog minder de reden waarom U aan deze uiteenzetting begon? Het genre oeverloos gezwam waarvan de vorige zin een typisch voorbeeld is. Een 'beleefd luisterend oor' reageert dan opgelucht, dus niét, laat U gewillig vastlopen in het zelf gesponnen web en is blij dat hij/zij verlost is van Uw geratel. Een aandachtig en geïnteresseerd toehoorder evenwel wil meer weten van wat en hoe en waarom. Wat was ook weer je punt, en waarom dit verhaal? Weeral zelf meegemaakt, en overleefd.  Bedankt voor U Waandacht, Diane en Wim...

Met de nodige verlichting valt aan alles een mouw te passen. Verlichting van mijn luchtwegen en hun respiratoire problemen, verlichting van mijn hersenpan en haar donkere hoeken, verlichting van de geest en van de winterse dagen, verlichting via klank en verlichting via woorden. De Renaissance lijkt mij actueler dan gedacht. Na een opruimsessie in de boek- en platenkasten kwam ik vandaag uit bij deze verzamelbox. Het complete oeuvre van Paul Simon & Art Garfunkel samen in de Columbia Studio's. 5 cd's van evenveel lp's die tot het allerbeste van de 20-eeuwse popmuziek behoren. Een verademing voor de geest. Van verlichting gesproken...

Verder heb ik ook een nieuw boek ter hand genomen. Een tip en aanrader van Geert T, a very special buddy in crime, waarmee ik de wereld en onze samenleving af en toe eens tegen het licht pleeg te houden. Het licht van een bruin café, een Antwerpse kroeg, een 'estaminet'. Soms zien we weinig, soms zien we veel. Dan zijn we niet te stoppen en loopt zo'n filosofisch onderonsje tot laat in de avond. Dan zagen we veel, maar weten daarna wijselijk niet meer waar het allemaal om ging. Van zo iemand aanvaard ik graag een boekentip. Deze keer VENTOUX van Bert Wagendorp.

Het gaat over fietsen, maar leest als een trein. Het gaat vooral over vriendschap en hoe simpel én complex dat kan zijn. Ik ben er nog niet klaar mee, maar vind hem nu al goed. Dit brengt verlichting in mijn hoofd...

Marco Polo