Pallieter zou het ook zo gedaan hebben en de Fée zou er geen blogparagraaf maar een heel hoofdstuk over geschreven hebben. Nu ben ik in de verste verte geen Felix Timmermans en beperk mij dus tot een met beeldekens geïllustreerd verslag van de voorbije week, want zo lang is het weeral geleden dat ik hier nog enige verbale neerslag achter liet...Zoals gezegd was de vorige week er een van begeleiden en oppassen, maar ook en vooral van samen genieten en plezier maken. Joke, Wout en Witse trokken er na de eerste overnachting naar goede Poloiaanse gewoonte in alle vroegte op uit. Bijna-dauwtrappen met den bompa, terwijl la Pola zich naar even goede gewoonte nog eens omdraait in bed, en nog eens...
"Waaw! zo ne grote vijver..!""Da's het Rauwse meer, mannen!"
"Neen bompa, da's een zeeeee....!!"
En aan de vijver,... euh het meer, de ZEEEE ligt een strand met echte fortenbouwers, en op de laatste dag nog een mevrouw met een hooond waar ze mee gingen wandelen (met de hooond!!). Tussendoor werd er bij regelmaat aan een voorraad natuur-gerecycleerde marshmallows gewerkt, en ook dat levert leuke foto's op. Schol Pola...En elke avond was er weer dat laatste verhaaltje, met bompa in de zetel of met bomma op de rand van het bed. Lezen, luisteren en rode oortjes... en dan flink slapen: om het langst!
Tijdens een "in zijn dooie eentje"- middagwandeling rond het meer had Polo dan weer tijd en oog voor de poetsbeurt die een elegante zwaan zichzelf oplegde... 
Het was me de week wel: naar het einde toe kwamen er nog enkele verrassingen. Bram verscheen laat op woensdagavond, toen de helden al lang in bed lagen, palmde de derde slaapkamer in en lag op donderdagochtend prinsheerlijk ronkend als super-surprise te wachten op de verheugd verbaasde youngsters. We deden er nog een verjaardagspannekoekenfeestje bovenop voor de jongens en toeterden daarbij zo hard dat we niet eens hoorden dat anderen ons een verrassing bereidden: door het open slaapkamerraampje pikten ze mijn portefeuille en gsm mee. De laatste is nog steeds spoorloos, maar de brieventas was een dag later al terecht. Zonder geld, maar wel mét alle kaarten en papieren.
Een bijna ongelooflijk geluk bij een ongeluk.
Aansluitend op onze midweek met de Holsbeek-kids trokken we voor het weekend naar Essen waar ons een rustig-bezige tweedaagse wachtte met de Bonma. Veel babbelen, samen koken en eten, een afwaske doen, rusten in de zetel, op bed, binnen en buiten, de zondagmis op Nederland 2, een wandeling door de tuin van 't College, een terraske op "den Hoek", zelfs een stukje WK Atletiek hebben we gezien. 't Was een goed gevuld weekend met af en toe wat mist over de herinneringen maar met evenveel heldere gesprekken en blije momenten met lachen en dollen. 
Zondagavond nam nonkel Guy het weer van ons over en was de Bonma duidelijk aan rusten en tot rust komen toe.En om eerlijk te zijn: Polo ook een beetje...
Marco Polo
Geen opmerkingen:
Een reactie posten