Explain this to me like I'm a four-year-old...

Het zou wel eens kunnen dat ik zaterdagmiddag voor het laatst gebruik gemaakt heb van een aanbieding via de Lerarenkaart, niet alleen omdat ik er in 2012 geen meer ga krijgen maar ook om wat volgt...
Enkele weken geleden had ik 'ons' via het hiervoor genoemde kanaal ingeschreven voor een geleid bezoek aan het Diamantmuseum in Antwerpen waar een tijdelijke tentoonstelling loopt in het kader van Europalia, een internationaal festival dat om de twee jaar een land en zijn cultureel erfgoed in de kijker zet. Bij gebrek aan goed nieuws alhier kijkt deze organisatie, gesponsord met onze zuurverdiende en mondjesmaat opgespaarde euro's liever over de grenzen van het continent en richt de 'verrekijker' deze keer op Brazilië. Alhier kan ik een eerste keer verwijzen naar de titel-quote, mij geheel vrijblijvend aangereikt door onze 'halve Hollander' uit Amsterdam. 'Wij', na onze 5 weken trip doorheen het land van Lucas & Fernanda, waren natuurlijk zeer geïntresseerd, maar... bleven zwaar op onze honger achter. Het was een zwaar overroepen expositie met slechts een fractie aan specifiek Braziliaans materiaal en wat de rondleiding betreft was de ons aangewezen gids nu niet meteen de strafste van de bende. Een mens kan niet altijd scoren...
Aangezien we voor de verplaatsing naar het stadscentrum gebruik maakten van de Lijnbus, niet omdat die gratis of goedkoper zou zijn -Polo & Pola zijn nog geen 65- maar wel omdat de terminushalte van 'den 13' zich omzeggens vlak voor onze deur bevindt, wachtte er ons nog een wandelingske over de De Keyserlei om het museum te bereiken. Dé gelegenheid om daags na de fel omstreden kaalslag waarbij 96 linden het loodje moesten leggen een oogje te werpen op de naakte boulevard voor tussen het station en de leien. De betrokken diensten waren er blijkbaar met de grote middelen tegenaan gegaan, veel groter dan wat er voor de wegeniswerken doorgaans aan te pas komt, met als resultaat dat ik volgende weliswaar zwaar bewerkte fotografische indruk kon vastleggen...

Een zicht op de zijgevel van de Middenstatie, die aan het licht brengt dat het gebouw behoorlijk scheef is weggepoot ten opzichte van de De Keyserlei. En ten tweede male wil ik hier verwijzen naar de titel van deze tekst...

's Avonds maakten wij onze opwachting in Leuven, alwaar de plaatselijke Bears het voor de nationale competitie zouden opnemen tegen die van Pepinster. De Sportoase op de Philipssite, als een juweel aan de kroon van keizer 'Louis T' van Leuven, elders ook wel 'mijnheerke Louis' genoemd, is voorzien van een prachtige en voor deze gelegenheden zeer ruime ondergrondse parking waar men tegen een zeer democratische prijs en behoorlijk veilig zijn wagen kan achterlaten. Dat heb ik dan ook gedaan. En nu naar het sportieve gebeuren: onze aanwezigheid was er op in de eerste plaats op gericht om Witse, de jongste telg van 'ons Bie' zijn intrede te zien maken in de grote basketwereld. Aan de hand van een fanionspeler liep hij als een echte het veld op bij de ploegvoorstelling. Met nummer 4, net als zijn tante & meter Anke. Over het sportieve vervolg van de avond ga ik kort zijn: 60-30 bij de rust en uiteindelijk 101-68 na een saaie en zwakke tweede helft. De pinten die we aansluitend hebben genuttigd maakten dan weer veel goed, alsook het sms-je van een kennis die ons ervan op de hoogte bracht dat de slagbomen van de parkeergarage defect waren zodat we ons geen zorgen moesten maken om de vergoeding voor een avondje comfortabel stationeren.

Dit kaartje is één van de vele onbetaalde die avond. Als zoiets nog een paar keer gebeurt zal Mijnheerke Louis zijn begroting moeten bijstellen...

Over de begroting gaan de federale onderhandelaars het even niet meer hebben wegens het recentelijk ingediende ontslag van de formateur. Alexander De Croo weet van de prins geen kwaad, maar zijn acties vallen volgens mij onder de noemer 'pesten op het werk'.

Na 526 dagen... en ten derde male:
"Now, explain this to me like I'm a four-year-old."
Met dank aan 'the Braminator'...

Marco Polo