Spiegeltje, spiegeltje....

De drukte van het dagdagelijks leven als jong-gepensioneerde heeft mij er wederom toe genoopt enkele blogloze dagen in te lassen op het einde van wat een nieuwe recordmaand moet worden. In tegenstelling tot wat er in november gebeurde op de financiële markten houdt de notering van het bezoekersaantal op Marco Polo's Mededelingen meer dan stand, en is er zelfs sprake van een spectaculaire groei. Heer Polo verlegt zijn grenzen en scoort deze keer met absolute zekerheid meer dan 3000 bezoekers op de maandstatistiek. Bij deze wens ik mijn oprechte en eeuwigdurende dank uit te spreken ten opzichte van U allen die zich zo menigmaal en op regelmatige basis aanmeldt op mijn Blogger-domein. Bedankt. Merci. Thank You. Gracias. Grazie. Vielen Dank. Obrigado. Tak. Tack tack. Dziękuję. Asante. Gratias agimus tibi. En hopelijk ben ik niemand vergeten.

Evenveel dank wil ik bij deze richten tot en zeggen aan Tomas Van den Spiegel, Belgisch basketbalmonument en daarenboven een kerel naar mijn hart, die er tijdens een interview in De Zevende Dag in slaagde om de hele vaderlandse sportpers een veeg uit de pan te geven en hen, los van het eigenlijke gespreksonderwerp, toch maar mooi in hun hemd te zetten. De abominabele verkiezingsuitslag voor de nominaties tot kandidaat-Sportvrouw van het jaar was ook hem in het verkeerde keelgat/verkeelde keergat geschoten en tevens een doorn in het oog, en leverde een sterk statement op. Onvermijdelijk in ons arme landje schoot hij ook hiermee zijn doel voorbij, en liet de interviewers onvermijdelijk achter in hun eigen ongewisse. Noch de zelfverklaarde opperwijsheid Ivan De Vadder, noch leuke nonkel Chris Van den Abeele konden ook maar iets vatten van wat Tomas' bedoeling was geweest met de in basketbalmiddens toch fel besproken tweet.

<<@tomasvds T. Van Den Spiegel:Bedenking Sportvrouw van het jaar 2011: Ann Wauters, supergenomineerd, beviel van zoon Vince dit jaar. @Ankedm won de treble met Salamanca>>

De VRT-bollebozen stelden hun focus op de term 'tweet' en dachten aldus bij de tijd te blijven, inhoudelijk hadden zij echter niet het minste vermoeden van waar de klepel zich eventueel mocht bevinden. Geen wonder dat Tomas zelf met verstomming en tevens 'van de hand Gods' geslagen zat te kijken om zoveel onbegrip bij zijn gesprekspartners.

"Dit is gewoon belachelijk...!"

Marco Polo