Zo zit het tegenwoordig in mijn Hobokens biotoop. Van de goeie momenten maken we gebruik om er even tussenuit te knijpen. Vorige week ging het, niet voor het eerst en zeker niet voor het laatst, nog op de fiets richting Middelheimpark. Een schitterende locatie om in rond te dolen en mijn amateur-fotografische vaardigheden wat bij te spijkeren. Belichting, diafragma, lensopening, dieptescherpte of scherptediepte -hoe was het ook weer?-, thematische combinaties, lijnen en kleuren, sfeerschepping of net botsende confrontaties,... Voor het eerst heb ik deze keer, op aangeven van La Pola, het nieuwe Expopaviljoen 'The House' bezocht.
Thomas Schütte stelt er tentoon: oorspronkelijk tot 16 september, maar wegens groot succes wordt er verlengd tot 13 januari 2013. Absoluut een bezoek waard omdat ook 'rondom het huis' aardig wat modern-kleurrijke creaties verzameld zijn in wat, als ik het goed heb, eertijds de rozen- en kruidentuin van het Middelheimpark was. Als het in december-januari ook echt wintert en er sneeuw valt dan weet ik zeker dat er hier een vervolg op komt: The House 2.0, of zoiets...
Nu ik toch in de afdeling (stand)beelden ben aangeland volgt hier een opsomming van wie er volgens heer Polo alvast tijdelijk en op dit eigenste moment wegens 'spraakmakende prestatie' recht heeft op een vermelding en bijhorend beeld in deze blog:
Alberto Sordi in Un Americano a Roma uit 1954
Omdat hij op grandiose wijze een van de muren siert in iFamosi, een Italiaans restaurant in Antwerpen waar 'de ploeg van Krakau' verzamelde voor een eerste overleg aangaande de volgende groepsreis. Lekker gegeten, Italiaanse drukte, toffe sfeer. Dit alles en een afzakkertje in een buurtcafé op de hoek maakten er weer een memorabele avond van. Merci Alberto...
Daar moet geen tekening bij, hé. Of toch wel, vanwege de immer kritisch ingestelde Marco Polo. Met de nodige scepsis heb ik het hele gebeuren op en rond de Cauberg gadegeslagen. Hoe doet ie het: in 2011 onklopbaar, voorjaar 2012 geen enkel resultaat, in de Tour nauwelijks aanwezig en dan ineens een paar rake klappen in de Vuelta en op het WK ongenaakbaar?! Straffe kost! Merci Phil, maar hoe kan zoiets...?
Leen en Nolle
Omdat zij, niet die twee van de 'depannage'foto hierboven,er een heroïsche tocht hebben opzitten. Hun sms-bericht spreekt voor zich: "Vrienden, zondag 23 september om 15.54u zijn we aangekomen aan de Kathedraal van Santiago de Compostella. Na 2291 km door berg en dal van Frankrijk en Noord Spanje hebben we er 29 dagen en 26 fietsdagen over gedaan met een gemiddelde van 89 km per dag (voor zij die van cijfertjes houden). Aankomen is mooi maar 'onderweg zijn' is belangrijker. Het doel kies je zelf... De snelheid kies je zelf... Als we een en ander eens rustig hebben laten bezinken hebben we misschien wel een verhaal... Een verhaal van trap na trap op de trappers van de fiets... Met de blik, letterlijk en figuurlijk, op oneindig. Aan iedereen alvast bedankt voor de interesse en aanmoedigingen. Groetjes, Leen en Arnold " Dikke proficiat, merci en tot binnenkort!
Marco Polo
Geen opmerkingen:
Een reactie posten