Jan Fabre in Antwerpen Noord...

Soms doet een mens gekke dingen.
In plaats van mij zoals gewoonlijk, wanneer het om een treffen met de alom geprezen Geert T gaat, te beperken tot de combinatie 'fietsen & Duvel drinken' liet ik mij afgelopen vrijdag door diezelfde GT ompraten en dientengevolge misleiden. Zijn voorstel: we gaan eerst een kijkje nemen in de voormalige treinloods op Park Spoor Noord. Op een met 24K bladgoud bekleed podium staan de Pietas van Jan Fabre uitgestald. En daarna gaan we drinken. We hebben de in Carara-marmer vervaardigde kunststukken bekeken, samen besproken, nogmaals bekeken vanuit een ander standpunt en daarna onze bespreking hernomen vanuit een licht gewijzigd oogpunt, ons laten informeren door 'iemand die het kan weten' en alles op meerdere gevoelige platen vastgelegd. Na behoorlijk wat knip- en plakwerk heb ik onderstaande beelden geselecteerd om getuigenis af te leggen van onze experiëntie...

 

Uiteindelijk zijn we, GT noch ikzelf, er echt wild van geworden. Mogelijks hadden we teveel aandacht voor de gerenoveerde hal, meer dan voor de aangeboden 'goud en marmer'-combinatie. Nu ik de foto's wat heb opgeschoond en mij zonder afleidend omgevingslawaai en -drukte overgeef aan het bekijken van deze vlakke beelden lukt het al iets beter. Maar toch, ik heb er zo mijn twijfels over. De opstelling vorig jaar in de Nuova Scuola Grande di Santa Maria della Misericordia in Venetië leek mij na googelend onderzoek en het bekijken van de meegeleverde prentjes, meer geslaagd. Hoewel klassiek geschoolde commentatoren zich dan weer afvragen wat deze 'kitsch' in die heilige ruimten komt doen. Geen idee. We hebben het pand geheel spontaan en zonder enige vorm van dwang verlaten en hebben ons zo'n honderd meter verder neergevleid in de strandzetels aan de rand van het fonteinenplatform. Duvel, portie kaas, zoute pinda's, meer Duvel en olijven. En ondertussen laten we datgene wat ons de voorbije twee weken bezighield, en waarvan wij vinden dat het de bespreking en de daaraan gespendeerde tijd waard is, aan onze satirische revue passeren. Meer moet dat niet zijn, Jan F...

Oh ja, tot afsluiting een stichtend beeld vol van reflectie: op weg naar huis even de fiets aan de kant en op de hoek van de Italiëlei en de Noorderlaan een foto maken. Geen bladgoud, maar dit aanzicht heeft mij wel 'gepakt'...

Marco Polo