HELLAS 2

Twee goedgevulde Polo-dagen geleden kreeg U deel 1 van ons Helleens reisverslag voorgeschoteld. Heb mij voorgenomen de moedigen onder U die ondanks het mooie weer en de bijkomende zoveel-meer-aantrekkelijke opportuniteiten nog steeds deze blog blijven bezoeken, niet te lang op hun honger te laten. Het zal evenwel op een iets hoekiger en amateuristischer wijze gebeuren dan wat wij van Georgina opgelepeld kregen. Gekoppeld aan de bezochte plaatsen en monumenten presenteerde zij ons een scala aan Griekse mythen en sagen. Op magistrale wijze wist zij zowel het verhaal op zich als de allegorische ondertoon ervan aan de Vlaamse man/vrouw te brengen. Om dat te kaderen wist zij ons te zeggen dat de hedendaagse Griekse samenleving en communicatie nog steeds leeft bij beeldspraak en metaforen. Zij die erbij waren hebben genoeg aan het onnavolgbare "Schat, het zout is op ...!!" Een quote die het een hele week lang prima heeft gedaan, en waarvan we mogelijks thuis ook de vruchten nog plukken. De onwetenden kunnen voor meer uitleg steeds terecht via een persoonlijk bericht. Bij voldoende belangstelling tracht ik een voordracht te versieren. Harry, Lieven, Geert... mag ik een beroep op U doen? Juist, een allegorische uiteenzetting. En Chris voor de muzikale omkadering? Genoeg geleuterd, we moeten weer vol aan de bak...

Dag drie: de blauwe gevleugelden mogen ten zeer uitzonderlijke titel een uurtje langer slapen. Dat laten wij ons maar één keer zeggen. Daarna trekken we naar Mykene: beroemd en bekend om zijn koepelgraven en de burcht met de leeuwenpoort. Agamemnon zou volgens sommigen daar te ruste liggen. Als dat zo is, dan moet het volgens de archeologen al zo'n goeie 100 jaar eerder geweest zijn dan dat hij nog wat belangrijke veldslagen op zijn actief schreef. Daar wringt een chronologisch schoentje. Moeilijk te bewijzen!? Zeg maar dat Georgina het gezegd heeft, en die kan het weten.

Aan de voet van de stad bezoeken we het museum. Deze keer op eigen houtje en dus zonder de alles verhelderende explicaties van onze wondergids. Tussen alle scherven, versierselen en geschriften (!!!)  trekt een klein 'postuurken' mijn aandacht. Een zeehond?? Hier?

Enkele dagen later komt het antwoord via een eerder toevallig verhaal van Georgina. Tijdens een verbindingsrit vertelt zij op de bus over haar zwempartijen in de buurt van de Saronische eilanden en de zeerobben die daar leven. De Monachus Monachus oftewel de mediterrane monniksrob, de meest bedreigde robbensoort op onze planeet. Geheel onvoorbereid en louter toevallig steek ik ook deze kleine wetenswaardigheid op zak. Waarvoor mijn eeuwigdurende dank.

Na de lunch zetten we koers naar Epidaurus. Mij geheel onbekend, maar in de archeologische wereld zeer hoog aangeslagen omwille van zijn prachtig bewaarde theater. Wij bezoeken het onder iets minder gunstige weersomstandigheden. Als de kletsnatte clowns van Herman van Veen volgen wij wel onverstoorbaar in de pletsende voetsporen van onze nimmer aflatende leidsvrouw en aanhoren ook hier haar beklijvende uiteenzetting.

Onder Epidaurus' paraplu

Liepen eens twee kindjes

Apolloon en Artemis

Dat waren goede vriendjes...

Dag vier: we overnachten ten tweede male in Nafplion en gaan daags nadien, via Sparta waar om de gelijknamige redenen niks te zien is,  in de voormiddag het Frankisch kasteel van Mystras bezoeken. Dat was althans de bedoeling. Omdat we op 29 mei deze 'inval' plannen krijgen we stevig weerwerk van de president en de patriarch die net dán de herdenking vieren van de val van het Byzantijnse Rijk. Tijdens de noodstop maakt zowat iedereen ceremoniële foto's van de hoogwaardigheidbekleders. Polo staat aan de kant en doet een gebrekkig babbeltje met Jorgos.  Die denkt er natuurlijk het zijne van...

Later bereiken we dan toch Mystras. Het wordt een pittige wandeling, maar zeker de moeite waard! Prachtige kerken met schitterende no-nonsense fresco's en andere gebouwen. En het kasteel? Heel hoog op de top van de berg. Kom maar eens naar de foto's kijken...

Marco Polo