HELLAS 4

Met de deur in huis dan maar, terwijl de sproeier over het stilaan uitgedroogde gazon staat te... sproeien, juist! Af en toe dreigen de weergoden en voelt het buiten licht onweerachtig aan, maar echt zin hebben ze er voorlopig niet in. Het blijft droog met tussendoor wat bewolking en qua temperatuur van warm tot heel warm. Griekse toestanden?? Klimatologisch en/of politiek?! Als het mag van Europa steek ik graag een handje toe en bewater waar het kan. En via dat water kom ik aan bij de volgende episode van die geweldige trip door Griekenland. Da's ondertussen weeral twee weken geleden.
Nog iemand die twijfelt aan de vluchtigheid van de tijd?
Ongelofelijk toch hoe snel het allemaal gaat.

Dag zeven: omdat we de klassieke oudheid en wat daar aan relikwieën van overblijft zowat gehad hebben houdt Georgina het, geheel volgens plan trouwens, voor bekeken. Zij vertrok naar Kreta om een volgende groep in de watten te leggen. Hopen we ooit ook eens te doen: Kreta. De watten proberen we elke dag aan elkaar door te geven. Watte...??!
De 'zevende dag' wordt beschouwd als een rustdag. Waar heb ik dat nog gehoord? We gaan een dagje de boot op voor een mini-cruise langs enkele Saronische eilanden. Rustdag, maar wel om 6 uur uit bed.
Nou ja, we willen de afvaart niet missen. Dus...

Eerste stop is Hydra: na drie uur varen leggen we aan in een kleine jachthaven. Het enig dorp is genoemd naar het eiland, of omgekeerd. Geen autoverkeer. Ezels en paarden zorgen nog steeds voor transport en vervoer. Elk uur worden er ook nog cruise-gewijs een paar ladingen 'ezels' gelost die de horeca van het eilanddorp in leven houden. Winkeltjes, terrassen, én een echte apotheek!

Er was daags voordien -niet eerder dan dat- een belletje gaan rinkelen in mijn holle bovencompartiment: Hydra? Daar heeft Leonard Cohen toch een optrekje. Zou dat nog te vinden zijn? En ja, we hebben de weg gevraagd (onder andere) in de apotheek en zijn na veel zoeken bij huize Cohen aanbeland. Proper onderhouden huis met ruime, niet inkijkbare tuin. Volgens de naburige kruideniersmevrouw die hem al kent van in de 70'ies is hij een lieve man. Hijzelf (82) komt nu niet meer zingen, zuipen noch zwemmen... maar zijn kinderen en kleinkinderen tekenen wel regelmatig present. Huisje van 'den bompa'...

Toch heel speciaal: met mijn hand op de deurklopper bij mister Leonard, niet thuis. Ook geen Marianne, en al evenmin een Suzanne. The bird on the wire heeft wel hier het levenslicht gezien, en the drunk in a midnight choir loopt waarschijnlijk nog in vele andere gedaanten 's avonds laat de trappen op na een avondje pintelieren aan de waterkant. Nostalgie.

Terug inschepen en snel de bocht om naar Poros. Minder te zien, weinig te beleven. Al helemaal geen huis van een bewonderde kunstenaar. Maar wel gemotoriseerd verkeer. Pizza-koeriers ??

En daarna naar Aegina, waar een optioneel bezoek aan een tempel, een klooster en andere archeologische bezienswaardigheden op het programma stonden. Wij passen, en beperken ons tot een wandeling rond de minuscule jachthaven. De laatste loodjes...

Een terrasje voor de bootslui. Eerst een frisse pint, en daarna gegrilde sardines met een ouzo. Dat leek mij een goed alternatief. Terug inschepen, en met de hele bende top weg naar Athene. Voordek. Laatste avondmaal. U gelooft het niet: morgen mogen we uitslapen. Luchthaven transfer om 11 uur. Wat een luxe...

Epilogischer wijze gaat mijn dank naar allen die deze ervaring mee gekleurd hebben en het tot iets heel speciaals maakten. Het reisbureau met een zeer gedegen organisatie, de gids wiens capaciteiten wij maar niet genoeg kunnen loven en het voltallige reisgezelschap dat voor een zeer genoegzame week heeft gezorgd. En tenslotte, zonder het land der Grieken - Hellas - waarover zoveel te vertellen en te studeren valt was deze reis helemaal niet mogelijk geweest. Ik hoop voor de Griekse man en vrouw in de straat, voor 'Stavros met de pet' en 'Midas middelmaat' dat er een oplossing komt voor hun 'crisis'. Het enige woord waarmee Georgina moeite had om het uit te spreken, de enige pap die haar blijkbaar heet genoeg was om ze niet aldus te benoemen in bijzijn van de chauffeur. Maar pijn deed het wel, dat was duidelijk. Hoe dan ook het is een knappe reis geweest met heel veel goeie herinneringen. 

En ik hoop voor U 'van 't zelfste...' !!

Marco Polo