Vive le blog-à-vélo...

Het valt mij meer en meer op dat gedegen verslag geven bij welke gebeurtenis dan ook nogal wat druk legt op en turbulentie veroorzaakt in mijn humbele bloggersbestaan.  Neem nu de meest recente mini-serie over mijn uitstap naar de Poleponnesos. Hoewel verre van een 24-delige Odyssee en al evenmin vergelijkbaar met Homerus' Ilias, toch heeft mijn Helleense 'cyclus van vier' plus een inleidend verzinsel en dit afrondend betoog behoorlijk wat energie opgeslorpt en tijd gevergd. De actualiteit volgen en deze een beschouwende spiegel voorhouden is er dan niet meer bij. Om een hedendaagse sportmetafoor op Klassiek Griekse wijze te gebruiken: Heer Polo wordt vlot uit de alledaagse wielen gereden van het naar primeurs jagende mediapeloton. Er is zoveel beweging in de dolle meute dat ik slag om slinger een waaier mis. Hier vraagt er een om aandacht, daar zet zich een ander op de kant, voortdurend zijn er tegenaanvallen, de wind blaast fors uit de hoek van een alsmaar ongewisser toekomst en ik krijg hem pal op de neus. Terwijl ik probeer op elk demarrerend wiel te springen en het dreigende gat te dichten moet ik de onhaalbaarheid van mijn onderneming onder ogen zien. Een mens kan niet alles tegelijk op orde hebben, ook niet als enthousiast bloggend zondagscoureur. Er zijn meer gelijkenissen tussen het wielrennen en het bloggen dan ik ooit voor mogelijk had gehouden. Zo sta ik wel eens langs de kant van de verhalenweg met een lekke band, een platte tube. Geen inspiratie, writers block. Daarna weer dapper op gang trekken om, zonder ploegmaats, mij terug in de staart van de grote groep te nestelen. Soms lijkt het een meedogenloze Pyreneeënetappe waarin een verslag afwerken is als het bedwingen van een kale col.  Schakelen, zitten - rechtstaan - op de trappers lopen, afzien, de haarspeldbochten aftellen. Dan volgt de afdaling, komen we in de vlakte en loopt alles weer even vlotter. Finaal maak ik mij klaar voor een forse eindsprint. Deadline in zicht. Er nog eens alles uitpersen. En dan: het spandoek, de finish. Bekomen van de inspanning, soms genieten van het resultaat. En al snel daarna het roadbook van de volgende rit bestuderen, op zoek naar nieuwe uitdagingen. De karavaan trekt verder, de boer ploegt voort, de blogger blijft schrijven...

Alleen de kussen van de bloemenmeisjes, die 'miss' ik soms...!!!

Marco Polo