And now for real...

Maandag waren we er al aan begonnen, maar net als bij onze collega's "de ambtenaren" wordt door leerkrachten pas écht weer aan werken gedacht na de eerste personeelsvergadering, annex nieuwjaarsreceptie. Die hebben we dus gisteren gehad.
Een personeelsvergadering die geheel voorspelbaar is, zich in één richting afspeelt en mij met de jaren steeds minder gaat boeien.
Heeft iemand daar een uitleg voor? Ik werk toch graag op 't PITO, rijd er zelfs fluitend naartoe en geniet van al m'n dagen daar...
Maar een personeelsvergadering in januari, ho maar jongens...!!!
Niet teveel geklaagd evenwel, heer Polo, want vanaf drie uur wordt het hele andere koek: dan worden de echte wensen uitgewisseld met de ware vrienden en vriendinnen voor het leven en dies meer, en tegelijkertijd wordt een lading oudgedienden afgeleverd die zich moeiteloos in het receptiegeroezemoes onderdompelen en zich als vanouds overgeven aan liefdevolle omhelzingen en deugddoend weerziensgeknuffel.
Het werd genieten van dranken, hapjes en gezelschap, en meteen zat mijn eerste werkweek er ook op. Als ik er de afscheidsdrink van Herman & Yolande - onze buren die tijdelijk naar de kust migreren om daarna op een hoger niveau in onze buurt terug te keren - bij optel, dan heb ik deze week meer gefeest dan gewerkt. En 't weekend moet nog komen!!!

Ondertussen lijkt ook het winterweer serieus stand te houden: niet steeds even koud, maar constant lage temperaturen en bar genoeg om Nederland aan de kook te krijgen met wat Elfstedenkoorts.
't Zou mooi zijn als het nog eens mocht lukken: bijna 23 jaar geleden was Evert van Benthem voor de tweede keer op rij winnaar van de Tocht der Tochten... een held des vaderlands!!

En wie toen ook ter plekke was, op de voorgrond, rechtsonder en goed herkenbaar aan zijn "kroontje": Aloysius Primus !!!
Net als van Benthem, uiteraard vele jaren jonger dan vandaag:
dat blijkt zelfs duidelijk uit dit achteraanzicht...
In 1997 werd de laatste Alvestêdetocht verreden, maar wie won er toen alweer? Inderdaad: Henk Angenent, een kleine volksheld.

Terwijl de sneeuw onze buxusbollen blijft sieren, een overgebleven bloemstuk dapper standhoudt na de feesten,
de spinnen hun witte webben weven aan de kille postbus,
het gevleugeld vreemdelingenlegioen alsmaar meer moeite heeft om het wak open te houden en mijn kerstgeurkaarsgeschenk in zijn eindfase de wonderlijkste vormen aanneemt...

... heb ik mij op deze winteravond gewaagd aan de bereiding van "kwartels op grootmoeders wijze". Los van het feit dat mijn grootmoeders wellicht de koopkracht ontbeerden om zich de aankoop van zulk fijn gevogelte te veroorloven, en ik mij dus moest tevreden stellen met een grootmoederswijze van derden, heb ik toch weeral genoten van het keukenritueel en het gezamelijk verorberen van deze piepkuikenachtigen.
De aanwezigheid van Bieke, op weg naar een semestriëel samenzijn met haar AFS-partners Kathleen V. en Steven "Snow" VDB, maakte de nuttiging dezer spijzen alleen maar gezelliger.
Wat de dag van morgen gaat brengen weet ik niet, maar wel dat we bij deze eindelijk echt van start zijn gegaan in het nieuwe jaar.
Er is geen weg terug...

Marco Polo