Hoewel ik gisteren nog ruimschoots inspiratie had en de ideeën Luilekkerlandsgewijs als gebraden kippen op mij afvlogen, weet ik nu niet wat te vertellen noch uit de mouw te schudden. Gelukkig, hoor ik U luidop denken, zo blijven we vandaag tenminste van zijn dwaasheden gespaard. Dat mag U dan wel een voordeel opleveren, voor mij is het geen leuk vooruitzicht. Gaat dat vanaf nu altijd zo worden? De kans is groot, maar daarom niet getreurd. Ik ben absoluut niet de enige.
Daarnet las ik de Knack.be-boekenblog van Guido Lauwaert. Om te vernemen waarom hij absoluut niet in de wolken is met De Wolken, de zopas verschenen verzamelde dagboekfragmenten van Hugo Claus, moet U zelf eens naar pagina 92 in de papieren Knackversie van deze week. Een passage die mij echter op dit moment bijzonder aanspreekt en dientengevolge alhier als citaat mag opgevoerd worden, is de volgende: "... zoals elke goede lezer weet, lopen schrijvers altijd met een boekje op zak, of anders ligt het wel naast hun bed. Dat geldt overigens niet enkel voor schrijvers maar voor alle kunstenaars van oorspronkelijk werk. Ideeën kunnen goddelijk zijn, de start van een meesterwerk, maar het geheugen is zwak. Dus, noteren maar." Een schamele troost??
Ik ga het alleszins vanaf heden op mezelf toepassen.
Eens kijken hoe lang het zal duren alvorens ik vergeten ben waar dat verDuvelde boekje ook weer lag...
Marco Polo
1 opmerking:
Tip: leg het boekje altijd op dezelfde afgesproken plaats. Desnoods naast een leeg glas Duvel. Dat kan dan als vuurtoren fungeren om de weg naar het boekje te wijzen. (Dit is een gouden raad van T... sorry: Nonkel Louis)
Een reactie posten