Drij keuninge...

Hier zit ik dan eindelijk weer, na drie goedgevulde dagen en evenveel relatief korte nachten, bloggensklaar voor het klavier. Teveel belevenissen en impressies op zo korte tijd maken mij onrustig. Niet dat het zo'n wereldschokkende of levensbepalende feiten betreft, maar de bijhorende bedenkingen en overpeinzingen zorgden er wel voor dat mijne "mayonnaise" zodanig gewerkt heeft dat hij bijna schift. De werkdagen, hoewel nog steeds in aantal beperkt tot twee per week en dus reeds achter de rug, hebben onvermijdelijk aan het rustig opgebouwde vakantie-bioritme getornd en mij opnieuw met beide voeten op de werkvloer geplaatst. Het Pito-gebeuren kreeg voor mij tijdens deze eerste week van het nieuwe jaar een behoorlijk verlengstuk. Als naar aloude gewoonte wordt de eerste woensdagnamiddag na de kerstvakantie gewijd aan een personeelsvergadering, annex nieuwjaarsreceptie, teneinde het kersverse kalenderjaar op prettige manier in te zetten. Dat prettig gold deze keer zeker het tweede gedeelte van de activiteit, maar net als bij vorige gelegenheden past dit bijvoeglijk naamwoord helemaal niet bij de cijfers en tabellen, poging tot verklaring van nieuwe regelgeving, convenanten over fusies, defusies of splitsingen, opgelegde samenwerkingsakkoorden en andere uitwijdingen betreffende administratieve spitsvondigheden van ministeriële oorsprong die het onderwerp uitmaken van wat voor de gelegenheid onder de democratische noemer van "vergadering" wordt gepresenteerd, maar in feite een gefragmenteerde monoloog is door de elkaar aan de microfoon aflossende directieleden.
Dat heeft Uw toegewijde dienaar al een aantal keer gehad.
Het hoort natuurlijk bij de job, maar nu heb ik het écht wel gehad!!
Gelukkig zijn er daarna de drank en de hapjes om samen met de collega's en de oud-collega's te nuttigen en aldus een onderliggende sfeer op te bouwen waarmee we het weer een heel jaar gaan doen. Teambuilding dus!
Van deze gelegenheid heb ik gebruik gemaakt om zoveel mogelijk kussen en knuffels te verzamelen ter ondersteuning van mijn eigen weerbaarheid en veerkracht waarop ik binnenkort weer uitgebreid beroep zal moeten doen. Het "misbruik" bestond er evenwel in dat ik aansluitend, en dan vooral aan de vrouwelijke leden van ons korps, het verzoek uitte mij ten tweede male te omhelzen voor het goede doel. Op de terugweg van Pito naar huis zou ik de verzamelde zoenen en omarmingen gaan afleveren bij Hem die voor het eerst in heel veel jaren niet aanwezig kon zijn op deze jaaropener: Aloysius Primus brengt op dit moment zijn dagen door op de revalidatieafdeling van de Eeuwfeestkliniek in Antwerpen, U weet nog wel waarom...
Het heeft mij diep getroffen en aangenaam verrast dat niemand bezwaar maakte, en mij zelfs regelmatig een extraatje toefluisterde of bijknuffelde voor Zijne Onfeilbaarheid.
Groot was bovendien mijn vreugde toen een drietal zelfs bereid bleek om op deze Driekoningenavond mee ter klinieke te gaan en daar, net als de drie Wijzen, de amicale geschenken aan Zijne Pontificale Majesteit te overhandigen.

Waren het eertijds Balthazar, Melchior en Gaspar dan stonden gisteravond Chantal, Egon en Noël Uw dienaar ter zijde bij de overhandiging van al die uitingen van geestelijk en lichamelijk welbevinden. Het heeft Onze Roerganger voorwaar veel deugd gedaan en voorlopig staat Hij me toe U allen langs deze virtuele weg te danken voor de gedeelde liefkozingen. Hij drukt evenwel de stellige wens uit om iedereen, en dan vooral de vrouwelijke leden van ons korps, persoonlijk de wederomhelzing te kunnen schenken op een latere en nog nader te bepalen datum.
Ann, An, Nancy, Hilde, Ines, Dany, Tinne, Marijke, Sofie, Katrijn, Gerd, Nicole, Kristien, Anja, Denise, Inge, Frenzi, Els, Annemie, Els 2, Inge 2, Hilde 2, Ann 2, Anna, Evelien, Greetje, Kathleen, Ann 3, Kathleen 2, .... zijn gewaarschuwd!!!

Marco Polo