The last of the Pumpkins...

Als de memorie U ondertussen nog niet in de steek heeft gelaten zal U zich wellicht herinneren dat ten huize Polo de oktobermaand in grote mate aan het verzamelen, uitstallen, fotograferen en bereiden van een tot de verbeelding sprekende groente gewijd was. Stilaan moest de een na de ander het toneel verlaten om op gastronomische wijze geprepareerd ende daaropvolgend geconsumeerd te worden. Waar de hoeveelheid bereide materie te groot was voor een eenmalige degustatie werd de hulp van de diepvrieskast ingeroepen en het restant gecongeleerd. Menig familielid heeft genoten van "onze" pompoensoep en er zelfs van gegeten tot het hem of haar bijna de strot uitkwam. Maar lekker was ze wel. Gisteren is dan onze laatste pompoen eraan gegaan.
Het was een prachtexemplaar met karakter, dat het twee volle maanden heeft uitgezongen aan de rand vàn en daarna ín het tuinhuis. Bij aanvang van de voorbereiding tot het verwerken van deze Cucurbita maxima kwam de idee bij mij op om de laatste der pompoenen een eervol afscheid te bieden. Een fotokaderke is dan het minste wat ik eraan kan besteden, en dat vindt U hieronder.

Op de eerste prent ziet U de "laatste" nog in gezelschap van een reeks soortgenoten die ook bij ons hun carrière hebben afgerond. Daarnaast mijn eigen Poloiaanse pompoeninterpretatie van de kerststal: "Er was geen plaats meer in de herberg..."
Onderaaan hebt U dan een zicht op het slagveld: deze keer geen Halloweniaanse uitholling van de feiten, maar recht toe - recht aan het mes erin en verdelen die handel. Tenslotte het resultaat van de onderneming: zes liter stevige pompoensoep!

De laatste der pompoenen, net als de laatste der Mohicanen...
Chingachgook luste er pap van: pompoenpap waarschijnlijk !!!
En een film om in mijn hernieuwde homeo-traditie op te nemen...

Marco Polo