't Eerste pelleke...

Vooreerst een belangrijke mededeling:
Zij die eergisteren naar een nieuwe publicatie van Aloysius Primus gezocht hebben moesten vaststellen dat dit een vergeefse poging was geweest. Ons aller Pauselijke Hoogheid bevindt zich momenteel op een vreemd adres, alwaar Hij niet in de mogelijkheid is om Zichzelve blogsgewijs tot Zijn volgelingen te richten. Een en ander is het gevolg van een eerder vermelde callamiteit dewelke zich aan onze Roerganger heeft voorgedaan. Laat mij U allen geruststellen: Hij, de alomgeroemde en tot onze verbeeldingsprekende Goeroe van het Nederlandstalig Bloggenootschap, de Pauselijke Hoogheid en Onfeilbaarheid in levende lijve, stelt het naar omstandigheden goed. Tijdens een korte audiëntie, mij verleend op voorspraak van Hare Goedhartigheid Aloysia Prima, en in gezelschap van de enige echte Nonkel Fons, kon Aloysius Primus ons van Zijn beterschap overtuigen middels een heen en weer gesprek vol van rake opmerkingen en spitse antwoorden.
Hij wordt snel weer de Oude, en met een deugddoend zegenend gebaar zond Hij ons heen om dat te melden aan de grote schare adepten en groupies.
Wat ik, als trouwe apostel, bij deze heb gedaan.

Een paar dagen geleden zorgden een lichte en een daaropvolgende strengere vorstnacht ervoor dat een eerste pelleke ijs het ganse wateroppervlak van onze Poldervijver toedekte. 't Werd misschien wel tijd dat de temperatuur wat naar beneden ging, we zijn tenslotte al behoorlijk diep in de herfst aanbeland.
De waterkiekens waren de eersten die het ijs betraden en dus in aanmerking komen voor de trofee " De Scheve Schaats 2009".
Het duurde niet lang voor ook de meeuwen de aanvliegroute naar de ijspiste hadden gevonden, en laat in de namiddag stond zelfs onze nog immer solo-acterende reiger op het bevroren water.
De aankondiging van een nakende winter was mij niet ontgaan, en alras haalde ik de mezenbollen te voorschijn. Eén bolleke is geen bolleke, en dus hing ik er meteen drie in de terrasboom. Maar wat dan met de appelaar bij het keukenraam? Ook die tooide ik met een drietal bijvoederballen, en wees gerust: de overige vier hangen in die andere laagstammige appelboom ...
Iedereen gelijk voor de mezenbollen-wet: geen discriminatie!
Als wespen naar de honing of vliegen naar de str*nt, zo komen de mezen naar hun bollekes. Het is een voortdurend af en aan, komen en gaan, hangen of staan: het grotere gevogelte is niet zo handig met die groene netjes en dribbelt dus maar wat door het gras onder de enthousiast zaadjes pikkende mezen om aldaar van de restjes te smullen. Veel soeps is het niet, maar wie het kleine...
Laat dus nu het vierde seizoen maar komen, dacht ik samen met U allen. Want ja, 21 december is niet zo ver meer af en dan moet het maar eens echt gaan winteren. Toch was mijn verrassing vandaag oprecht en vrij groot toen ik, ondanks de vrij accurate weersvoorspellingen, de pakken sneeuw uit de grijze lucht zag vallen. Een zware sneeuwband lag en ligt nog steeds in een grote krul over West-Europa, en net als bij de verdeling van de politieke topfuncties werd en wordt ons landje goed bedeeld. 500 km Belgische en nog zo'n 700 km Nederlandse files in de avondspits zorgden er mede voor dat mijn uitstap met collega Johan naar A'dam werd afgefloten. Bedoeling was om, op uitnodiging en in gezelschap van Bram, de wedstrijd Ajax - Anderlecht bij te wonen. Noppes deze keer... en blijkbaar ook noppes voor Ajax, op dit eigenste moment staat het ginder al 0-3 bij de rust...
Dan maar een extra rustige avond thuis en voor hen die het niet "live" moesten gezien en ondervonden hebben vandaag...

Hij begon drie dagen geleden heel schoorvoetend met een eerste pelleke op de vijver, maar nu is het ineens helemaal winter!!
En we hebben eigenlijk nog vier etmalen te gaan voor het zover zou moeten zijn...

Marco Polo