De klassieker der klassiekers...

Net als de vorige 40 jaar miste ik vanmorgen vooral de klank van de "zangerkes". In mijn eigenste kinderjaren stonden wij op deze laatste dag van het jaar extra vroeg op om "op ronde te gaan" teneinde buren en kennissen in dichte of wijde omgeving onze nieuwjaarswensen toe te zingen in de hoop daarvoor in ruil een lekker snoepje, gezond stuk fruit of bovenal een centje terug te krijgen. Vannacht waren onze kleinkinderen te gast in de Graspolderlaan, maar zelfs zij doen niet meer mee aan die prehistorische traditie: zij trekken 's morgens de zithoek in en kijken naar de Ketnet-reeksen tot ze blauw zien.
Den bompa blijft dan achter met zijn nostalgie, en dus ook met de 1000 van Radio 2: een poepsimpele format over liedjes " uit de tijd van toen" en "weet je nog wel wie dat zong", die het elk jaar toch weer doet! Vijf dagen lang ben ik non-stop luisteraar van de gewestelijke zender die mij voor de rest van het jaar enkel kan boeien met De Pré Historie, niet toevallig ook zo'n retrospectief muziekprogramma. De timing van deze klassiekers-vijfdaagse is perfect: tussen de feestdagen door mijmeren over vroeger en bij al die bekende tunes de juiste herinneringen ophalen.
Man toch, wat word ik oud...
Bovendien speelt dit overzicht ook een bepalende rol in de keuze van mijn laatste foto. Veel melancholische nummers, klassiekers die er "staan", oude bekenden, evergreens, "goeie" muziek, dingen waar ik van houd en die in veel gevallen ook terug te vinden zijn in m'n eigen cd-collectie leiden mij naar een ander monument wiens aanblik mij telkenmale weer beroert.

1De Onze-Lieve-Vrouwetoren van Antwerpen is al dikwijls het onderwerp geweest van een fotografische weergave op deze blog, en ook in 2009 heb ik er weer heel wat opnamen van gemaakt. Mijn keuze voor de nummer 1 van dit jaar gaat naar een "zicht op de kathedraal voor specialisten". Wie er meer over wil weten moet hiernaast "klikken" op augustus 2009 en daarin doorscrollen naar "In de wind..."

Verder rest er mij niets meer dan U allen een heel feestelijk eindejaar toe te wensen, niet te zat en niet te zot, een gelukkig nieuwjaar, een goede gezondheid in 2010 (en ook daarna) en bovenop héél veel vriendschap!

Marco Polo

Zo ne goeie...

We zijn er bijna en dan komen de echte toppers aan bod, net als in de 1000 klassiekers van Radio 2. Nog niet zo heel lang geleden bezocht ik met vrienden Galerij De Zwarte Panter in de Antwerpse Hoogstraat. In een bijgebouw hing De Witte Panter, een bloemlezing uit een fotoboek van Dirk Vermeirre over...

2

... Fred Bervoets.

Los van het belang van deze tentoonstelling, de schilder in kwestie of zelfs de fotograaf van dienst waren het de pure toevalligheid van de expositie-opstelling en de combinatie van een oprecht verrast verwonderde Fred tussen de reflecties van andere foto's over zijn dagelijkse bezigheden die ervoor zorgden dat ik deze prent van bij de eerste aanblik tot mijn favorieten ging rekenen .
Hij staat erop te kijken en denkt bij z'n eigen:
"Zo ne goeie hebben wij nog niet gehad, g'ad, g'ad..!!!"
Mocht de heer Bervoets dit toevallig lezen, dan zal hij het met mij eens zijn dat die verheugende vaststelling allicht niet slaat op wat wij tegenwoordig aan meteorologische eindejaarservaring meemaken. Zag het er in de aanloop naar Kerstmis idyllisch winters uit, dan deed de klassiek belgische en dus in ruime mate neerpletsende regen er daarna alles aan om het witte sneeuwtapijt binnen de kortste keren te laten verdwijnen. Regen en wind is ons deel en temperaturen die op en neer gaan als een jojo: gisterochtend -4°C, vandaag weer een ruime +6°C en morgen weer nachtvorst, met kans op winterse buien voor oud- en nieuwjaar.
Tot morgen, dan ben ik er met de laatste mededeling van 2009 waarin ik U de ultieme foto van mijn TOP 12 zal tonen:

Hou U maar goed vast aan Uw bretellen
Want met toeters en met bellen
En een vers vol caramellen
Zal ik dan het resultaat vertellen

Marco Polo

On the way to...

We zijn allemaal onderweg naar...
De ene moet er dringend zijn en de andere doet het op zijn gemak, de ene neemt de kortste en een ander de snelste weg, sommigen gaan te voet en anderen met de fiets, wie tijd zat heeft en niks beter te doen gaat met het openbaar vervoer en nog anderen gaan dan weer doodleuk in de file staan. En onderweg kwam ik dit voorjaar zo dikwijls deze afgeleefde en aan het hek geketende tweewieler tegen dat ik er in mijn TOP 12 echt niet omheen kon. Daarom op...

3... de enige echte madammenvélo aan een ketting op de Antwaarpse Scheldekaaien. Wie het vehikel nog ter plekke wil gaan bekijken zal eraan zijn voor de moeite. De tweewieler is al lang verdwenen: legaal opgehaald door de mannen van één of andere vuilkar, opgeladen en getakeld door den 2000, losgeknipt en meegerat door een toen nog fietsloze medemens of gewoon opgehaald door de eindelijk ontnuchterde eigenaar(ster).
Het zal mij allemaal salami wezen. Nog 2 keer slapen en dan gaan we weer de stap naar het nieuwe jaar zetten. Niks te small step of giant leap, gewoon de klok 12 keer laten luiden en vanaf dan 2010 op de datumlijntjes invullen. Wellicht kom ik tijdens die beruchte brugnacht nog veel meer ontheemde vreemd verroeste al dan niet geketende fietsen tegen: op weg naar 2010....

Marco Polo

Onnozele kinderen 2009

De laatste vier exemplaren uit de FOTO "TOP 12" 2009 krijgt U één voor één opgediend. Niet dat er zoveel gewicht noch belang dient toegedicht aan deze prenten, maar een zekere dosering is tijdens deze feestperiode wel op zijn of haar plaats. Laat mij beginnen bij...

4Vandaag ben ik weer in de buurt van mijn eigen Polderstad neergestreken. In de loop van het voorbije jaar kwam eindelijk een rechtstreekse automobiel- en fietsverbinding tot stand tussen de Kolonel Silvertoplaan en de Schroeilaan. Toen wij hier in 1975 kwamen wonen was er sprake van een brug over de spoorlijn naar Boom, die het doorgaand verkeer uit de bebouwde kom zou halen en direct naar de Cockerill-werf zou leiden. Naar goede belgische gewoonte gingen er enkele jaren overheen alvorens de plannen daadwerkelijk werden gesmeed en nog veel meer tot ze finaal in realiteit werden omgezet. Bij Cockerill is van enige activiteit al lang geen sprake meer en dus wordt de nieuwe brug vooral door Hobokenaars gebruikt die putten, gaten en verkeersdrukte van de Lage Weg willen vermijden. We klagen echter niet, want de Herenpolderbrug doet het goed... net als Jeroen Brouwers!
(dixit De Mens)

Vandaag besteed ik uiteraard ook aandacht aan de feestvarkens van dit gezegende etmaal: de onnozele kinderen.
Al vele jaren speur ik naar het geschikte illustratiemateriaal en pas nu vind ik waar ik zolang naar gezocht heb.

De dolle bende op bovenstaande foto bracht kerstavond door ten huize Polo en genoot er blijkbaar in ruime mate van.
Om de verdere winterperiode goed door te komen hadden Polo & Pola hen cadeaugewijs voorzien van "warme mutsen" en dat leverde als bij toverslag gekke beelden op.
Op "onnozele kinderen" staat geen leeftijd...

Marco Polo

Collegae: met of zonder Fotoshop....

We zijn nog maar enkele dagen verder en het lijkt erop dat de winter al gedaan is: zo snel als de sneeuw kwam, zo snel is hij ook verdwenen. Tijdens de eerste twee bedrijven van de kerstfestiviteiten, in Hoboken en Essen, is de temperatuur omhoog geschoten en smolt onze hoop op een witte kerst... als sneeuw voor de zon. Dan maar eerst mijn foto-ronde verder afwerken:

6
Ik heb natuurlijk niet het hele jaar in en om m'n peperkoeken huisje doorgebracht. Af en toe riep de schoolplicht, maar ook daar werd het aangename in hoge mate aan het nuttige gekoppeld. Op uitstap met onze zesdejaars naar Parijs vertoeven we als naar gewoonte in niet te versmaden gezelschap. Deze keer gun ik mijn lezers een blik op die alom geroemde "reisleidster in action". Een treffend en zeer herkenbaar portret! De dubbele beeldvorming is enkel te wijten aan een reality-shot dat via de raamweerkaatsing in de Thalys geheel zónder fotoshoppen tot stand is gekomen. Geen dubbele bodems en zeker nog niet onder invloed van wat dan ook: dit beeld dateert vanop de heenweg, en toen moest het feestje nog beginnen...

5Amper enkele dagen later was ik met dezelfde leerlingen in Brussel, en ook hier werd de collegiale omkadering op meer dan prettige wijze verzorgd. Met het Musée Magritte op de achtergrond pluizen mijn muzen het Brusselse stadsplan uit op zoek naar een leuk terrasje. In een magisch realistische flits zie ik Joachim Stiller om de hoek passeren terwijl Hubert Lampo hem op de hielen zit. Daar moest wel een draai aan gegeven worden, en dan ligt fotoshoppen wél voor de hand...

Marco Polo

Binnen & Buiten

Na "familie" op diverse locaties gaat mijn aandacht vandaag naar foto's in en rond mijn eigen stulpje. Ieder jaar worden er hier wel wat lichtdrukmalen geschoten, en zeker sinds de digitale perceptie haar intrede gedaan heeft staat de lens ten huize Polo meer open dan dicht. Met de meest uiteenlopende vormregistraties tot gevolg. Deze keer laat ik mij leiden door de Binnen & Buiten-interpretatie, naar een zondagnamiddagprogramma op de Vlaamse televisie uit "de jaren stillekes".

8"Binnen" treft mij meermaals per dag het beeld van mijn laatste Kunst in Huis-aanwinsten. Twee werken van Luc Hoenraet:
131 & 135. De rode loper in het midden is de verluchtingspijp van onze centrale verwarming die dezer dagen op volle toeren draait en fungeert als mijn 133 tussen beide Hoenraets in.

7"Buiten" kon vooral de late namiddagzon mij regelmatig bekoren, zeker als zij door de dikke bloesems van de japanse kerselaar priemde en mij in de zaligste der voorjaarsweken gezelschap hield op het terras. Lezen en genieten en nog niet denken aan de koude wintermaanden...

Marco Polo

It's all in the family...

Tussen de "tweede-verhuis-perikelen-binnen-het-halve-jaar" van mijn schoonmoeder en de voorbereidingen voor de eindejaarsfeesten bespeur ik af en toe toch wat compleet vrije momenten die mij ten deel vallen omwille van de traditionele schoolvakantie ten kerstperiodelijken tijde. Daar mag ik geheel vrij over beschikken, en dan weet U beste lezer(es) dat mijn aandacht eerst naar U allen gaat en bij momenten naar een of ander in het bijzonder. Van Aloysia heb ik vernomen dat Heer Primus vandaag verhuist naar een revalidatielocatie in Antwerpen. Da's voor haar natuurlijk verder dan Klina Brasschaat, maar voor mijzelve en de vrienden in de omgeving van onze Koekestad is dat maar "one small step"...
Ik geef de Onfeilbare nog een moment ter acclimatisatie, maar morgen verzoek ik Hem al via het telefonisch netwerk te bereiken. Wat het fotografisch eindejaarsritueel betreft geef ik vandaag aandacht aan de rest van de familiale rechthebbenden.

10Velen zijn op de hoogte van de puzzelverslaving van la Pola: 500 & 1000, zelfs 1500 stuks betekenen niks meer voor haar. Tenminste 2000, en als het even kan liefst 5000 stukjes zijn er nodig om haar te kunnen bekoren. Groot was dan ook mijn verwondering toen zij deze zomer in Cuenca wilde poseren bij slechts 5 stuks. Bleek dat ze er alles voor over heeft opdat "onze" stukjes in elkaar passen...

9De vierde hoek van ons familiekader wordt gevormd door "die van ons Bie", en toen wij de jaarlijkse vakantieweek met onze kleinkinderen doorbrachten in Sunparks Mol deed bovenstaand tafereel zich tijdens een ochtendlijke wandeling aan mij voor: "walking on water" door Joke & Witse.
Een mens zou voor minder zijn pedalo-trappers verliezen...

Marco Polo

Elleventwaalf...

Ideeën en aanknopingspunten, hints en links...
Toen ik gisteren eindigde bij Anke bleek dat achteraf zo zijn invloed te hebben op de selectie van de finale twaalf foto's.
Het is net als de vorige jaren een reeks geworden waar niet echt een twaalfde, zevende noch eerste plaats in te duiden valt. Het is een keuze van het hart en de gevoelens, van kleur en compositie, van goesting en herinnering. Ik ben mijn buikgevoel gevolgd en "moest" bij twaalf stoppen: geen overdaad, dus geen indigestie en alvast veel zin om het volgende jaar weer zo'n lijstje te verzinnen.
Hier gaan we dan...
12

Het Halloween-weekend met Anke in Salamanca.
Vroeger associeerde ik Spanje steeds met zon en strand, hoewel ik nog nooit een Costa-vakantie had meegemaakt. Ondertussen weet ik maar al te goed dat het Spaanse binnenland alle weertypes kent. Toch was dit eerste weekend van november 2009 er weer eentje om in te kaderen: lekkere temperaturen overdag, mooie uitstap, genietbaar basketbal en hete pompoensoep!

11
Met m'n tweede fotokeuze blijf ik in de familiale sfeer:
BAZAR Amsterdam is een prachtige plek waar Bram met zijn bezoekers wel eens van de wereldkeuken gaat genieten.
Dat deden we dit jaar al voor de tweede keer, en opnieuw was het lekker. Ik heb zo'n appelblauwzeegroen vermoeden dat het niet de laatste keer is geweest...

Marco Polo

Foto's kiezen en andere muizenissen...

In deze donkerste periode van het jaar bereid ik mij traditiegetrouw voor op het samenstellen van die moeilijkste lijst der lijsten: de TOP 12 van de door mijzelf in het afgelopen jaar gerealiseerde foto-impressies. De eerste selectie is gemaakt en de voorlopige longlist bevat 82 eenheden. Natuurlijk te long, te lang, te uitgebreid, hoewel de hakbijl zeer rigoureus gehanteerd werd en er al veel van mijn lievelingen zijn gesneuveld. De tweede ronde vindt vanavond plaats en moet mij tot de laatste 24 leiden: dat wordt nog hard werken, zwaar delibereren, tegen elkaar afwegen en liefst niet te dikwijls op de stappen terugkeren... hoewel af en toe van gedacht veranderen geen schande is.
Dat vergt alleen veel tijd en die is, desniettegenstaande ruim voorradig, toch geweldig kostbaar. Er is weer van alles te doen en zovele dingen en gedachten waren door mijn hoofd.
Na een poosje Klara continuo is het Wannes Van de Velde die mij nu gezelschap houdt In de maat van de Seizoenen op zijn allerlaatste album. Het lijkt een eeuwigheid geleden dat deze cd uitkwam en klank en kleur gaf aan de korte heropstanding van de Wannes. Te korte revival bleek alras, want eind vorig jaar ging hij toch "naar een land waarin dat pijn niet meer bestaat..."
Ik ben blij dat ik dit prachtstuk in bezit heb en het regelmatig beluisteren zet mij telkens weer aan het denken.
Schitterend Wannes! Merci.
Niet lang na Wannes was de beurt aan Jo Crepain: op 20 december ging hij de Antwerpse bard achterna en liet op zijn manier een onvermijdelijk grote leemte achter. Hem ben ik nog meer dank verschuldigd dan de Wannes: huize Polo is een ontwerp van Jo en daarin wonen bezorgt mij nog dagelijks veel contentement en voldoening. Geweldige woonst en fantastische thuisbasis.
Merci, Jo!

Het is vandaag dan ook een uitgelezen moment om ne "Chateau Crepain" te kraken en op die manier de herinnering aan jou levendig te houden en hulde te brengen aan een goede vriend. Hulde breng ik niet alleen aan hen die reeds de grote overtocht hebben gemaakt, maar ook aan jong geweld dat staat te trappelen en zo vriendelijk is om verjaardagsfestiviteiten te organiseren waarop het zelfs een oude Polo uitnodigt. Het moet niet altijd vijftig zijn, ook dertig leent zich tot een leuk feest.

Proficiat Katrijn!!! 30 but still HOT Gelukkig was gisteren op die ijskoudste decemberdag jouw drieletter-eigenschap meer dan aanwezig en zorgde je voor een warm onthaal. Ik fleurde er voorwaar van op en kon mijn fysieke zwakten en ongemakken(snot & kwiel & co) zelfs op het achterplan duwen. Nu nog even volhouden en den ouwe is weer de oude... Merci!!

De sneeuw is meer dan aanwezig deze dagen, en dat levert een karrevracht aan fotografisch prentmateriaal.
Soms heel eenvoudig. Het brengt een mens op ideeën en roept herinneringen en aanknopingspunten op...

Met dank aan Anke.

Marco Polo

't Eerste pelleke...

Vooreerst een belangrijke mededeling:
Zij die eergisteren naar een nieuwe publicatie van Aloysius Primus gezocht hebben moesten vaststellen dat dit een vergeefse poging was geweest. Ons aller Pauselijke Hoogheid bevindt zich momenteel op een vreemd adres, alwaar Hij niet in de mogelijkheid is om Zichzelve blogsgewijs tot Zijn volgelingen te richten. Een en ander is het gevolg van een eerder vermelde callamiteit dewelke zich aan onze Roerganger heeft voorgedaan. Laat mij U allen geruststellen: Hij, de alomgeroemde en tot onze verbeeldingsprekende Goeroe van het Nederlandstalig Bloggenootschap, de Pauselijke Hoogheid en Onfeilbaarheid in levende lijve, stelt het naar omstandigheden goed. Tijdens een korte audiëntie, mij verleend op voorspraak van Hare Goedhartigheid Aloysia Prima, en in gezelschap van de enige echte Nonkel Fons, kon Aloysius Primus ons van Zijn beterschap overtuigen middels een heen en weer gesprek vol van rake opmerkingen en spitse antwoorden.
Hij wordt snel weer de Oude, en met een deugddoend zegenend gebaar zond Hij ons heen om dat te melden aan de grote schare adepten en groupies.
Wat ik, als trouwe apostel, bij deze heb gedaan.

Een paar dagen geleden zorgden een lichte en een daaropvolgende strengere vorstnacht ervoor dat een eerste pelleke ijs het ganse wateroppervlak van onze Poldervijver toedekte. 't Werd misschien wel tijd dat de temperatuur wat naar beneden ging, we zijn tenslotte al behoorlijk diep in de herfst aanbeland.
De waterkiekens waren de eersten die het ijs betraden en dus in aanmerking komen voor de trofee " De Scheve Schaats 2009".
Het duurde niet lang voor ook de meeuwen de aanvliegroute naar de ijspiste hadden gevonden, en laat in de namiddag stond zelfs onze nog immer solo-acterende reiger op het bevroren water.
De aankondiging van een nakende winter was mij niet ontgaan, en alras haalde ik de mezenbollen te voorschijn. Eén bolleke is geen bolleke, en dus hing ik er meteen drie in de terrasboom. Maar wat dan met de appelaar bij het keukenraam? Ook die tooide ik met een drietal bijvoederballen, en wees gerust: de overige vier hangen in die andere laagstammige appelboom ...
Iedereen gelijk voor de mezenbollen-wet: geen discriminatie!
Als wespen naar de honing of vliegen naar de str*nt, zo komen de mezen naar hun bollekes. Het is een voortdurend af en aan, komen en gaan, hangen of staan: het grotere gevogelte is niet zo handig met die groene netjes en dribbelt dus maar wat door het gras onder de enthousiast zaadjes pikkende mezen om aldaar van de restjes te smullen. Veel soeps is het niet, maar wie het kleine...
Laat dus nu het vierde seizoen maar komen, dacht ik samen met U allen. Want ja, 21 december is niet zo ver meer af en dan moet het maar eens echt gaan winteren. Toch was mijn verrassing vandaag oprecht en vrij groot toen ik, ondanks de vrij accurate weersvoorspellingen, de pakken sneeuw uit de grijze lucht zag vallen. Een zware sneeuwband lag en ligt nog steeds in een grote krul over West-Europa, en net als bij de verdeling van de politieke topfuncties werd en wordt ons landje goed bedeeld. 500 km Belgische en nog zo'n 700 km Nederlandse files in de avondspits zorgden er mede voor dat mijn uitstap met collega Johan naar A'dam werd afgefloten. Bedoeling was om, op uitnodiging en in gezelschap van Bram, de wedstrijd Ajax - Anderlecht bij te wonen. Noppes deze keer... en blijkbaar ook noppes voor Ajax, op dit eigenste moment staat het ginder al 0-3 bij de rust...
Dan maar een extra rustige avond thuis en voor hen die het niet "live" moesten gezien en ondervonden hebben vandaag...

Hij begon drie dagen geleden heel schoorvoetend met een eerste pelleke op de vijver, maar nu is het ineens helemaal winter!!
En we hebben eigenlijk nog vier etmalen te gaan voor het zover zou moeten zijn...

Marco Polo

Part of the FAMILY...

Vandaag heb ik mij ingeschreven bij de IKEA FAMILY.
Daar was een goede reden voor: in een radio-reclamespot hoorde ik dat je bij IKEA kerstbomen kan kopen aan € 15,00 per stuk, en dat je mits voorlegging van het aankoopticket na de feestdagen een aankoopbon ter waarde van € 12,50 per aangekochte boom ontvangt. De overige € 2,50 stort IKEA door naar Natuurpunt. Een win-win-win situatie. Nog zelden meegemaakt.
Om in aanmerking te komen moet je lid zijn van de IKEA FAMILY: het spreekt voor zich dat de gratis registratie vlug geklaard was. De aankoop verliep al bijna even snel. Thuis aangekomen mochten de twee eerst even bekomen op ons privé-strand...

Daarna werden ze gepot, naar binnen gesjouwd en door la Pola met vaardige hand versierd en aangekleed. Nu staan er net als alle vorige jaren twee kerstbomen in mijn huis, maar deze keer dus van IKEA...

And we are part of the Family
with two trees (almost) for free...

Marco Polo

The last of the Pumpkins...

Als de memorie U ondertussen nog niet in de steek heeft gelaten zal U zich wellicht herinneren dat ten huize Polo de oktobermaand in grote mate aan het verzamelen, uitstallen, fotograferen en bereiden van een tot de verbeelding sprekende groente gewijd was. Stilaan moest de een na de ander het toneel verlaten om op gastronomische wijze geprepareerd ende daaropvolgend geconsumeerd te worden. Waar de hoeveelheid bereide materie te groot was voor een eenmalige degustatie werd de hulp van de diepvrieskast ingeroepen en het restant gecongeleerd. Menig familielid heeft genoten van "onze" pompoensoep en er zelfs van gegeten tot het hem of haar bijna de strot uitkwam. Maar lekker was ze wel. Gisteren is dan onze laatste pompoen eraan gegaan.
Het was een prachtexemplaar met karakter, dat het twee volle maanden heeft uitgezongen aan de rand vàn en daarna ín het tuinhuis. Bij aanvang van de voorbereiding tot het verwerken van deze Cucurbita maxima kwam de idee bij mij op om de laatste der pompoenen een eervol afscheid te bieden. Een fotokaderke is dan het minste wat ik eraan kan besteden, en dat vindt U hieronder.

Op de eerste prent ziet U de "laatste" nog in gezelschap van een reeks soortgenoten die ook bij ons hun carrière hebben afgerond. Daarnaast mijn eigen Poloiaanse pompoeninterpretatie van de kerststal: "Er was geen plaats meer in de herberg..."
Onderaaan hebt U dan een zicht op het slagveld: deze keer geen Halloweniaanse uitholling van de feiten, maar recht toe - recht aan het mes erin en verdelen die handel. Tenslotte het resultaat van de onderneming: zes liter stevige pompoensoep!

De laatste der pompoenen, net als de laatste der Mohicanen...
Chingachgook luste er pap van: pompoenpap waarschijnlijk !!!
En een film om in mijn hernieuwde homeo-traditie op te nemen...

Marco Polo

Spanning alom...

Eindelijk heb ik nog eens tijd gevonden om "rustig" te bloggen. Deze opportuniteit wordt mij aangeboden door de glazeniers van Franky Glas. Klokslag half negen, zoals afgesproken, hingen ze aan de bel. Hun opdracht: het 30 jaar oude glas in ramen en deuren aan de eetkamer vervangen door een nieuwe en beter isolerende variant. En nu zijn ze dus bezig: tokketok, tik tik, tok tok tok, tikketik .... lattekes losmaken en afhalen, siliconen lossnijden (ik mag er geen foute gedachten bij krijgen, brrr!!!), twee keer voorzichtig duwen, één doffe plof en het oude glas kantelt naar buiten. Toch een beetje spannend als zo'n stukken van twee vierkante meter glas uit hun kader komen. Opvangen, wegdragen, en dan de profielen proper maken.

Ik zorg voor koffie en thee. Klets wat over koetjes en kalfjes en over het weer, en zoek meteen het adres van die goede weersvoorspellende website waarover ik hun vertel. De Bodemkundige Dienst van België, mij aangeraden door de tuinbouwende collega's van Pito, levert een vrij accurate predictie van het weer tot vijf dagen "vooruit". Aan hoe het weer "wàs" verspillen zij geen tijd, terwijl een dagelijkse weerspreuk dan weer wél kan. Vandaag: Decemberregen is geen zegen!
En zo ben ik bij mijn computer terecht gekomen, heel toevallig. Weet U, dat geeft mij de tijd om hier verslag te doen over enkele spannende verhalen van gisteravond. Zo was daar de wedstrijd tussen Salamanca en Gospic Croatia in de U ondertussen welbekende FIBA Euroleague Women. Een redelijk gelijkopgaande wedstrijd die door Salamanca best gewonnen werd om op koers te blijven en door te gaan naar de volgende ronde. Hoewel Anke & Co naar het einde toe een klein en schijnbaar geruststellend kloofje konden slaan, kwamen de Croatische krawaten op minder dan een minuut van het einde bij 79-79 weer op gelijke hoogte. Met nog enkele seconden te gaan wilde ik al gaan bijtanken om ook de "overtime" online te volgen. Maar kijk, Anke shot nog, ze mist haar 3-punter... en Olexandra tikt de rebound binnen. 81-79.
Voor Gospic gaan de boeken toe, en Salamanca is aan het feest.
Wat Standard een half uurtje later presteerde is nog straffer.
Na een kwakkelmatch, zeg gerust platte vertoning, moeten er nog 5 minuten extra gespeeld worden. Doe me dat niet aan!
De stand is nog steeds 0-1 en dus gaat Alkmaar met Advocaat verder Europees spelen na de winterstop, en ligt Standard eruit.
95': allerlaatste vrijschop voor Standard aan de rechterkant, op zo'n 40 meter van het AZ-doel. Keeper Bolat gaat mee in de aanval... en kopt de bal perfect in de kruising. 1-1.
Einde verhaal voor AZ, Standard gaat Europees overwinteren.

Terug naar de actualiteit: om kwart over elf ging het eerste nieuwe raamexemplaar erin, om twaalf uur was er glazeniersschaft en daarna plaatsten zij de laatste twee isolerende eenheden in de deurkaders. Om kwart voor één worden de nieuwe siliconen aangebracht en wederom is Kees klaar. Er is nog wat overschot: wie om smeer- of glijmiddel, kleef- of afdichtingsmateriaal of gewoon een onderhuids implantaat verlegen zit kan gerust een seintje geven. Ik kom het zelf aanbrengen en/of plaatsen!!
De temperatuur is in huis ondertussen gezakt tot zo'n 15°C.
Dat valt nog goed mee. Seffens zet ik de verwarming opnieuw aan en geef een extra push met een paar uurtjes openhaardvuur bovenop. 't Zal hier weer rap gezellig warm zijn.
Misschien lees ik straks wel een spannend boek bij de haard...

Marco Polo

Wel en wee van divers pluimage...

Door de Sint-perikelen, de Episcopale aanloopweek en de aquatieke SOS-strategie van Zwarte Piet was mijn communicatiesysteem in de loop van vorige week blijkbaar wat overladen geraakt en ikzelf niet altijd even bereikbaar.

Daardoor heb ik enkele oproepen van Aloysia gemist, waarvoor mijn oprechte excuses. Zij had geen al te best nieuws, maar gelukkig blijkt ons aller en mijn heel speciale vriend Aloysius Primus ondertussen aan de beterhand. Vorige week was hij iets te enthousiast in zijn snoeiwerkzaamheden en is met grote zwier ter aarde gestort. De gevolgen waren van die aard dat er een dokter, ambulance en een verblijf in het ziekenhuis bij te pas moesten komen. De eerste dagen moeten verontrustend en spannend geweest zijn, maar uiteindelijk is zijn toestand gestabiliseerd en wil hij weer weten waar de klepel hangt. Zodra het medisch verantwoord is, Zijne Heiligheid geen bezwaar maakt en vrouw en kinderen het ook zien zitten, zal ik een aanvraag indienen om op audiëntie te gaan. Het verslag daarvan mag U dan uiteraard op deze pagina's verwachten.
Alvorens ik overschakel naar een volgend item stuur ik langs deze weg mijn allerbeste wensen voor een spoedig en algeheel herstel aan die ene speciale én spectaculaire kameraad.

Tijdens het weekend ben ik even langsgelopen bij Noël, die andere gewaardeerde vriend en collega. Ik was niet alleen, maar had een kreupele kapstok meegenomen. In één-twee-drie toverde "mon ami Noël" twee zoniet identieke dan toch héél sterk gelijkende vervangstukken tevoorschijn uit een doordeweeks gewoon stuk hout. Meten is weten en passen de kunst. Daarna plakken, impregneren en klaar is Kees, de kapstok. Ik stond erbij en keek er verblufd naar... Dikke proficiat en merci! Wat een vakmanschap...

's Avonds was er de halfjaarlijkse bijeenkomst van de basketPLOEG. Schitterende ontvangst bij Serge & Bea: heerlijk buffet, en als klap op de vuurpijl waren er wat speciallekes voor ieder van ons achtergelaten door de Sint.
Er was ook een bijzondere rol weggelegd voor La Pola, die met het oog op onze januari-trip naar Salamanca een oerdegelijke briefing ten beste gaf. 't Was weer leut en pret uit de jaren stillekes, en daarna langs een Wodca-vrije weg naar huis...

Marco Polo

SOS Piet

Ik had het hier gisteren al even over de nattigheden waarmee Sint en Piet dit jaar geconfronteerd worden, en vandaag is het er alleen maar erger op geworden. Heel af en toe is er een droge periode met zelfs een beetje zon over ons kikkerland gepasseerd, maar voor de rest was en is het regen, regen en nog eens regen.
Er bereiken mij onrustwekkende berichten over de waterstanden in West-Europa. Net als ieder jaar heeft Venetië te kampen met wateroverlast en kunnen ze het in San Marco niet droog houden...

Bij het begin van de klimaatconferentie in Kopenhagen is het al niet veel beter: nog heel even en de lieve kleine zeemeermin is weer helemaal daar waar ze eigenlijk thuishoort, en ook daar komt meteorologische nattigheid van...

Ondertussen heeft de Sint toch al onze straat bezocht: hieronder ziet U hem op bezoek bij onze buren, terwijl de maan net zoals in het liedje "door de bomen schij(n)t"...

Zwarte Piet kon echter niet nalaten mij een SOS-bericht te sturen: tot over zijn middel in de Noordzee-golven en omringd door Sinterklaasloze krulstaffen weet de brave kleurling niet meer waar hij aan toe is. Wat moet hij zonder Sint, zonder paard, zonder zak en zonder roe(de) in dat ijskoude water??

Marco Polo

Sintelijke aanloopweek...

Het is al van maandag geleden dat ik mijn hersenspinselen de vrije loop liet op deze blogpagina. De Poloiaanse arbeids-tweedaagse vliegt telkens voorbij, maar de rest van de traditionele werkweek gaat al even snel. Deze keer hield een periode van niet te evenaren Belgisch schijtweer mij drie dagen op rij zo goed als binnen, met aldaar een bijna niet te stoppen vloedgolf aan administratieve eindejaarsbeslommeringen. Overschrijvingen, afrekeningen, extra-stortingen, overhevelingen en het openen van nieuwe rekeningen... In één woord een hoop veranderingen waarmee ik de voorbije(?) financiële crisis en haar budgetaire gevolgen probeer te vergeten en het licht nastreef aan het eind van de tunnel waarin wij ons sinds eind 2008 bevinden.
Helemaal geen doemdenken en zeker geen maniakaal gedoe,
alleen... na de binnenhuiselijke klussen ga ik meteen ook nog eens re-creatief aan de financiële slag.

Naast mijn twee Pito-dagen was er deze week ook weer een Essense woensdag bij moeke, moeder, bonma, tant' Josée en aansluitend een donderdag om "U" tegen te zeggen.
Afspraken allerhande, tussendoortjes met de vleet en om af te sluiten de door Peeters & Pichal georganiseerde popcorn-vrije première van Dossier K. in Metropolis. Onder de veertien simultane première-zalen was die van Radio 1 de stilste en meest filmvriendelijke. Niet dat het mij zo opgevallen is, maar net als die smikkelend slurpende sms- of erger nog gsm-ende medekijkers er niet zijn vallen ze ook niet op. Wellicht een te moeilijke benadering van het gegeven, dus zeg ik het iets directer: ik heb enorm genoten van de film. Een waardig opvolger van Alzheimer, minstens even goed, wat zeg ik: het wordt een kaskraker-concurrent van jewelste!

Tussen de vlagen en de huiselijke beslommeringen door ben ik ook een paar keer op de fiets gesprongen om weer en sfeer op te snuiven tijdens deze ultieme pre-Sinterklaasdagen.
De Goedheilige zal zijn werk weer hebben: 't is niet echt koud, maar de daken liggen er vettig en nat bij en de windstoten kunnen onverhoeds vanachter het hoekje opduiken zodat zijn paard, "Slecht Weer Vandaag", zich regelmatig schrap zal moeten zetten en Zwarte Piet zich zal moeten vasthouden aan de takken van de bomen. Hier en nu, ten huize Polo, gaat deze periode schier onopgemerkt voorbij. Dat is ooit anders geweest...

Marco Polo

Stand-up musicians...

Na de aansporingen in mijn vorige bijdrage heb ik gedaan waar ik op doelde en heb dus twee keer heel goed geslapen.
Voorlopig niks om wakker van te liggen, integendeel...
Het al te lang verwaarloosde gezondheidsloopje heeft er zaterdag alsnog voor gezorgd dat mijn stramme ledematen reeds in de vooravond om rust schreeuwden. Er waren geen opgelegde nummers noch afspraken, geen matchke links of rechts, geen restaurantbezoek of anderszins buitenhuiselijk gebeuren en dus kon ik probleemloos ingaan op mijn eigen verzoek om op tijd te ruste te gaan. Hierbij moet ik eerlijkheidshalve bekennen dat er een zowel achterliggende als dwingende reden voor was vermits de zondagse wekker reeds vroeg in de ochtend alarm zou slaan.

Polo & Pola waren uitgenodigd voor een matinaal herdenkings- concert in het kader van de twintigste verjaardag van de "Fluwelen Revolutie op 17 november 1989" in Tsjechoslowakije. Een bevriende ereconsul had voor een speciale concertcombinatie gezorgd: Eugen Prochác, cello en Rajmund Kákoni, accordeon gaven het beste van zichzelf in een muziekprogramma van alle tijden. Twee topmusici in een zowel originele als gewaagde combinatie van klanken en ritmes. Toen iedereen, de muzikanten incluis, dacht dat na een virtuoze uitvoering van Piazzolla's Grand Tango het concert erop zat verscheen daar voorwaar in het openbaar onze persoonlijke vriend op het spreekgestoelte.
Voor een kort dank- en slotwoord dachten wij. Zoals steeds waren er bloemen voor de uitvoerders en dan ... stuurde Nolle met een gedreven gebaar Eugen en Rajmund terug het podium op om zelf aan een stevig en gedreven historisch exposée te beginnen.
Oorlog en vrede, strijd voor vrijheid, geweld... zijn evenzovele facetten van de geschiedenis die onze vriend nauw aan het hart liggen. Hij liet dat dan ook duidelijk blijken, terwijl zijn toehoorders óp het podium stilaan last kregen van het rechtstaan en vooral Rajmund van het gewicht zijner trekzak. De man plooide stilaan dubbel, strekte weer even zijn benen, trok zijn grijze wenkbrauwen heel betekenisvol op toen Arnold aan de tafels van één tot "zes miljoen keer" begon, boog weer traag door de knieën en voorwaarts, en haalde oplucht adem toen een stevig applaus erop wees dat de receptie kon beginnen. Aan drank en heerlijke hapjes geen gebrek, en dus tastten alle gasten gretig toe.
De muzikanten waren de ultieme kastijding snel vergeten, en vooral Rajmund bekwam zienderogen. Glunderend trokken zij iets later de oude Gentse binnenstad in...

's Namiddags vertoefden we in Eksaarde, en zagen - de ene al meer dan de andere - de cyclocross in Gieten op het grote scherm. Om beurten, en soms zelfs alledrie tegelijk, knapten wij een uiltje... Nolle was al vertrokken in de derde ronde, Eli skipte ronde vijf tot en met zeven en voor mij zullen de rondes vier, zeven, negen en tien voor eeuwig en altijd in diepe geheimzinnig- heid baden. Zelf heb ik hem niet over de meet zien komen, maar Pola en mijn vrienden verzekerden mij dat Sven Nys gewonnen had en dat hij aldus zijn vijftigste overwinning in de Superprestige heeft behaald.
Het blijft dus maar doorgaan met die 50!!
Komt daar nu nooit een einde aan??
Misschien volgend jaar, dan gaat het allemaal om 51...

Marco Polo

Niet wakker van liggen...

't Is weer géén weer vandaag.
Bij deze meteorologische omstandigheden valt er buiten niet veel te beleven en binnenshuis heerst er tijdelijk rust na het vloerleggen, kasten bouwen, internetcompilatie vervangen en... haakjes hangen. Niks om wakker van te liggen!
Dan maar even aan het azerty-klavier en bloggen, tot meerdere eer en glorie van hen die het verdienen.

Het lijkt maar niet op te houden: vandaag viel mijn oog op nog maar eens een vijftigjarige. Het zal de dames Ines & Chantal een troost wezen dat uitgerekend Marina, de Italiaanse diva waaraan Rocco Granata een ode dichtte en die door onze eigenste Signore Spaghetti bezongen werd bij de opening van hun Super-50-fuif, dat ook díe Marina nu een ontmoeting met Sarah krijgt voorgeschoteld. 't Wordt zo stilaan een lijstje dat zijn plaats verdient tussen de andere eindejaarsoverzichten van 2009:
Chantal, Ines, Bart Peeters (jaja!!), Asterix & Obelix, Ben Hur, Kewlox, Marina... zelfs de Bond zonder Naam wordt 50.
" 't Hee giene noam!" zeggen ze bij ons in Antwerpen, maar we liggen er hier toch niet wakker van...

Ondertussen komt de zon even kijken aan de Polderhemel en maak ik mij toch maar klaar voor een half uurtje joggen. Afsluiten kan niet beter dan met dit geruststellend cartoon uit de KNACK van vorige week...

Marco Polo

Een BOB aan de haak...

Na de kalkoenen gisteren, zijn vandaag de schapen aan de beurt. De islamieten vieren hun groot offerfeest, en daar kan geen Gaia tegenop. Terwijl de heren vanmorgen, alvorens naar het slachthuis te trekken, in de moskee hun gebeden plegen zijn de dames druk in de weer met de voorbereidingen van de festiviteiten. Manlief moet ervoor zorgen dat hij op een redelijk uur met een ritueel geslacht schaap op de stoep staat en madame doet de rest. Zo stond ik vanmorgen aan te schuiven bij de kassa van de Colruyt en was druk omringd door moslima's, met of zonder dochters, die allen een grote zak houtskool meezeulden.
Ik heb begrepen dat het orgaanvlees eerst als stoofpot wordt geserveerd en dat de rest in veel gevallen op een open vuur wordt geroosterd. Dat kan toch niet slecht zijn...

Mijn gedachten gaan meteen naar de Noord-Amerikaanse moslims. Gisteren het buikje vol met kalkoen en vandaag een heel schaap er achteraan. Een mens zou voor minder gaan "lijnen". Gelukkig moest ikzelf aan geen van beide smulfestijnen deelnemen en volstaat het voor mij om af en toe een saunabeurt te ondergaan teneinde mijn gewicht op peil te houden. Dat heb ik dan ook met veel plezier gedaan vandaag. Mens sauna in corpore sano, een verhitte geest in een gezond lichaam. Hoewel het omgekeerde ook tot de mogelijkheden behoort...

Op de terugweg loop ik even bij IKEA binnen en scoor enkele extra kapstokjes. Naast de vaste ophangpunten in de kleine hall zullen deze opklapbare modellen een welkome uitbreiding zijn voor de vestiaire-capaciteit ten huize Polo.

Waar wachten jullie op? Weer of geen weer, kom ons eens bezoeken en hang je jas aan de nieuwe kapstokken.
Wij zorgen voor een sneetje kalkoen en/of een schaapskotelet. Voor de amateurs kan ik nog altijd wat pompoensoep bereiden.
Misschien is het in dit culinaire kader wel gepast om U eraan te herinneren dat vandaag de jaarlijkse BOB-campagne begint en dat de aangepaste wijnen met mate(n) dienen genuttigd te worden.

Glaasje op, zoek een BOB !!

Marco Polo

Sebastiaan II

Na het picturaal arachnofiele hoogstandje van mijn kleinkinderen moet ik U dezentwege ook kennis laten nemen van een al even spinvriendelijk artefact, hetwelk zich momenteel ophoudt in mijn eigenste inkomhal. Zij die mijn haardstee betreden via de voordeur staan meteen oog in oog met dit prachtexemplaar.

Teneinde in het lopende verhaal te passen draagt deze prachtige achtpoter een genummerde naam: Sebastiaan II. Net als zijn voorganger uit het eerder geciteerde gedicht heeft hij zich gewaagd aan een verblijf binnenshuis. II brengt het er voorlopig beter vanaf dan I. Tot hiertoe werd er niet geveegd, laat staan een moord gepleegd...

Hoewel het niet veel heeft gescheeld vandaag. Na een eerder defect aan de LiveBox moest er deze week van Mobistar een nieuw exemplaar geleverd worden. Vooraleer dat gebeurd is en de nieuwe aansluiting een feit is er heel wat water door de Schelde gestroomd en bijna evenveel uit de hemel gevallen. Het af- en aankoppelen, maar dan nog eens af- en wederom aan-, totdat de helpdeskmanager mij uiteindelijk de raad geeft om de ene maar weer af te koppelen en de andere aan te sluiten... En dan uiteindelijk kan ik naast surfen ook weer gewoon telefoneren vanop de vaste lijn. Hopelijk houdt deze constructie het even uit. Ik denk al met weemoed terug aan mijn Telenet-installatie.
Binnen 9 maanden schakel ik terug over!

Om te bekomen van deze internet-perikelen heb ik mij vanavond in de keuken aan de bereiding van een Belgische FILOSOOF-schotel gewaagd: een simpel gerecht voor gure herfst- of koude winteravonden. "Wagen" is een groot woord want ik heb het al minstens één keer eerder gemaakt, en toen smaakte het ook al heerlijk. Deze variant bestaat uit een combinatie van ajuin, gehakt, champignons, gepelde tomaten en aardappelpuree. Beetje room erbij, peper & zout en enkele kruiden naar keuze... Lekker!

Onze Amerikaanse broeders vieren vandaag Thanksgiving.
Hier en daar komt er nog een soep van Halloween-pompoen- overschot op tafel, maar bij de meesten zal het wel kalkoen zijn.

Hoewel het met Snoopy ook wel een leuke avond kan worden...

Marco Polo

Woord en beeld...

Gisteren waren wij op bezoek in Holsbeek.
Onderstaand kunstwerk, door de kleinkinderen vervaardigd en door hun mama & papa opgehangen in de living, trok meteen mijn Poloiaanse aandacht.

Onmiddellijk plakte ik er een naam op: Sebastiaan!
De rest werd er snel bij gegoogeld, en alras was daar weer het plastische presenteren en het door golven gedreven declameren van in mijn college-tijd... of hoe een oud-leraar, in dit geval de heer Jean-Marie Debrit, een onuitwisbare stempel kan drukken op de rest van je verbale (be)leven!

De spin Sebastiaan
Annie M.G. Schmidt

Dit is de spin Sebastiaan
Het is niet goed met hem gegaan
Luister!

Hij zei tot alle and're spinnen:
Vreemd ik weet niet wat ik heb,
maar ik krijg zo'n drang van binnen
tot het weven van een web.

Zeiden alle and're spinnen:
O, Sebastiaan, nee Sebastiaan
kom, Sebastiaan, laat dat nou,
wou je aan een web beginnen
in die vreselijke kou??

Zei Sebastiaan tot de spinnen:
't web hoeft niet zo groot te zijn,
't hoeft niet buiten, 't kan ook binnen
ergens achter een gordijn

Zeiden alle and're spinnen:
O, Sebastiaan, nee Sebastiaan,
toe, Sebastiaan, toom je in!
Het is zò gevaarlijk binnen,
zò gevaarlijk voor een spin.

Zei Sebastiaan eigenzinnig:
Nee, de drang is mij te groot.
Zeiden alle and'ren innig:
Sebastiaan, dit wordt je dood!

O, o, o, Sebastiaan...
Het is niet goed met hem gegaan...

Door het raam klom hij naar binnen.
Eigenzinnig! En niet bang!
Zeiden alle and're spinnen:
Kijk, daar gaat hij met zijn drang!

Na een poosje werd toen even
dit berichtje doorgegeven:
Binnen werd een moord gepleegd.
Sebastiaan is opgeveegd.

Marco Polo

Een zwak voor vijftigers...

Wie dacht dat na het vorige weekend mijn passie voor prille vijftigers was verzadigd komt net als ikzelf bedrogen uit.
Nog geen volle week na die super 50-fuif had ik het al opnieuw aan mijn been. In overleg met mijn eega, die zelf wel dichter bij de zestig dan de vijftig staat, werd besloten om ons nog maar eens op een cinquantenaire te storten. Keuze van kleur en model was snel gemaakt, afspraak geregeld, zelf ophalen en vooraf betalen.
Bij thuiskomst bleek alles nog heel en intact en kon ik welgezind aan het uitladen beginnen...

Als U enigzins vertrouwd bent met de sector van het zelfbouwmeubel, dan herkent U natuurlijk direct de Kewlox-pakketten. Sedert meer dan dertig jaar gebruik ik deze montagekasten al op de meest uiteenlopende plaatsen in en om het huis: garageberging, bureaukasten, keukenkast, schoenkast, toiletkast, dressoir, kleerkast als scheidingswand...
Deze keer moest een vrije ruimte bij slaap- en badkamer heringericht worden om dienst te gaan doen als "ordelijke" mini-dressing. Met de bij vorige gelegenheden opgedane ervaring verliep het werk vlotter dan verwacht, en na luttele uren kon reeds onderstaande momentopname gemaakt worden.

Straffer zelfs: vrijdagavond was de fundamentele constructie een feit, en kon ik een welverdiende rustpauze inlassen.
Niet onbelangrijk, en ook met het oog op de planning tot en finalisatie van de uiteindelijke afwerking was een aan reflectie te wijden tussenperiode geen overbodige luxe. Bij het overlopen van mogelijke verwerkingspossibiliteiten en op zoek naar voorbeelden stootte ik in de Kewlox-brochure op een opmerkelijk gegeven: de firma bestaat sinds 1959 en wordt dus vijftig! Dat moest gevierd worden. Mijn recuperatie-avond ging geheel op aan het bekijken van de eveneens vijftig jaar oude Ben Hur-film.

Man, man, man... wat een gezaaaapig tempo. Op de gallei proberen ze het ritme er wat in te krijgen door de roeiers aan te porren, edoch alleen de paarden tijdens de wereldberoemde race lopen snel, maar dan weer heel snel!!

Zaterdag ging er héél veel tijd in de constructie van de laden: het was dan ook de eerste keer dat ik zo'n gevecht aanging. Maar zoals meestal wint de aanhouder, en was dit ook hier het geval.
De avond werd dan weer besteed aan het vieren van een numerologisch evenement: op 22/11 ging Bram 33 worden.
Niet iedereen kan tegelijk 50 worden...
De celebratie ter ere van deze jarige ging door met goed gezelschap in El Sabor Andino. Een prima restaurant!

Vandaag werden de puntjes op de mini-dressing gezet: legborden, schuifdeurtjes, spiegeldeuren, verlichting, onderlinge fixatie... en dit is het resultaat:

Weer een mini-project dat we tot een goed einde hebben gebracht. Eens kijken of Leterme het er even flink vanaf brengt?!
Wilfried Martens die het pad moet effenen heeft blijkbaar ook een zwak voor vijftigers. Maar ook voor dertigers en veertigers en zestigers...

Marco Polo

Herman ruulz !!!

Hier kan en wil ik niet omheen: hét nieuws van deze dag is natuurlijk de verkiezing van Herman Van Rompuy tot eerste President van Europa.

Om het met een haiku te zeggen:

Van belgisch premier
Heel snel tot Europa's baas:
Herman Van Rompuy

Daar gaan we snel ene op drinken, zie...

Wij samen, in majesteitelijk meervoud maar ook incognito...
Het wordt anders wat veel van het goede, en een mens heeft al rap een slechte reputatie.
Toch te laat?? VerDuveld!! Weeral...

Marco Polo

Laat... of té laat??!

Er is bijna een week overheen gegaan sinds ik voor het laatst het blogwoord tot U heb gericht. Mijn goede vriend en Pauselijke Hoogheid, Aloysius Primus, heeft echter op magistrale wijze het literaire gat gevuld met o.a. een verslag van een Turkije-reis door Hem en zijn Pauselijke Gade gepleegd in de loop van de voorbije maand. Signore Spaghetti van zijn kant heeft tijdens deze laatste week zelfs meerdere malen de blogpen ter hand genomen en ons vergast op foto's en proza betreffende zijn verblijf in de Portugese Algarve. Vergezeld van de immer stralende, veelal breed lachende en zoals steeds van een perfect functionerende tongriem geneden Ingritta heeft hij de zuidportugese bevolking op haar visserskwaliteiten gescreend en vastgesteld dat ook daar menigmaal achter het net wordt gevist, maar dat hun lijntje, gezien de hoogte van de kliffen, meestal langer is dan het onze.
Beide heren en dames krijgen hiervoor een welverdiende pluim. Gegeven hun expedities in het verre Turkije en het diep zuidelijke Portugal hoort daar tevens een vermelding bij in de notulen van de vader der ontdekkingsreizigers, Marco Polo mijzelve.
Wat bij deze is gebeurd!

Een van de redenen waarom het rijkelijk lang geduurd heeft alvorens Uw dienaar zich weer aan het schrijven heeft gezet was mijn aanwezigheid op "de fuif der 50-jarigen"... en de consequenties dientengevolge. De gevierden stonden erop (wat pijnlijke gevolgen kan hebben) dat ik geportretteerd werd op fotografische wijze en in een herkenbare situatie. Het heeft heel wat voeten in de Duvelse aarde gehad alvorens er een scherpe afbeelding (aan)geschoten was.
Het verkrampte stilstaan en niet bewegen, want anders is de foto niet goed, en het ondertussen herhaald tot op de bodem ledigen van de aangevoerde kelken liet de volgende dag diepe sporen na. Het ronden van de kaap van 50 is dan ook geen simpele zaak, en daarbij horen alle hens aan dek om het zware werk licht te maken. Daartoe draag ik zoals steeds graag mijn steentje bij!
Voor zover mij nog iets te binnen schiet betreffende deze festiviteit kan ik U én de organisatoren met blijdschap melden dat het niets dan goede herinneringen zijn die de oppervlakte halen.
Merci, ik -en bij uitbreiding "WIJ"- heb/ben ervan genoten!

Om af te sluiten verwijs ik met graagte naar mijn professionele collega's uit de nationale sportmedia voor de verslaggeving over de belevenissen van de Advocaat des Duvels, alias de kleine generaal. Ze gaan er nog plezier aan beleven, en wij aan de verhalen erom heen. Zijn soldaten zijn alvast gewaarschuwd:
op tijd zijn... of anders niks!!

Marco Polo

42.195 ...

... is voor mij, en vele anderen die in het lopen en joggen hun plezier en vertier vinden, het magische getal dat heel binnenkort op de teller van het bezoekersaantal op deze blog zal staan.
Slechts heel even natuurlijk, maar toch genoeg om er een supergoed gevoel bij te hebben.
42.195 is het aantal "lopende" meters dat tijdens een marathon wordt afgelegd. In betere tijden, zeg maar mijn gloriejaren, kwam ik meerdere malen aan de start van zo'n evenement en haalde ook iedere keer de eindlijn. Tot ergernis van de ene en tot groot jolijt van de andere stort ik mij nu in een nostalgische diepte en kijk, daar komt mij een lijstje onder ogen dat ik met U wil delen:

28 april 1985.....Utrecht..........3u 36'
27 april 1986.....Utrecht..........3u 01'
25 oktober 1986...Etten-Leur.......2u 54'
18 april 1987.....Rotterdam........3u 22'
26 april 1987.....Utrecht..........3u 05'
1 november 1987...New York.........3u 12'
5 juni 1988.......Gent.............2u 56'
11 juli 1988......"Guldensporen"...3u 24'
23 april 1989.....Utrecht..........2u 56'
28 oktober 1989...Etten-Leur.......2u 57'
22 april 1990.....Londen...........3u 04'

Bij deze stelt zich de grote uitdaging én de daarbijhorende vraag: zal ik in de komende jaren het dozijn nog kunnen vol maken, en zo ja: waar en wanneer loop ik mijn twaalfde marathon??? Een kwestie die voorlopig nog niet aan de orde is, maar op de achtergrond en diep in mij roert zich entwat en gaat het af en toe weer kriebelen. Sporten is dan het goede antwoord, en lopen mijn groot plezier. Vandaag waren het er eindelijk nog eens 5.000 .... Als ik daar wat regelmaat in krijg, dan zou mits een rustige opbouw en een iets ascetischer levenswijze 2012 tot de mogelijkheden behoren. Neen, niet de Olympische marathon in Londen maar gewoon ergens in ons vlakke land en met wat vrienden en vriendinnen... wie weet!?

Om mij voor te bereiden ga ik alvast regelmatig naar de sauna teneinde de kilo's onder controle te houden en het lichaam rein en gezond. Zoals U ziet laat ik niets aan het toeval over: het hoofd isoleren bij middel van een welwillend gesponsorde wintermuts en steeds een handdoek bij de hand om opdringerige paparazzi te snel af te zijn. Een Duvels genot...

Buiten kleurt de herfst en dat geeft mij de gelegenheid om de grenzen van mijn fotografische mogelijkheden af te tasten.
In 't Park van Den Brandt staan deze kanjers voor mijn lens...

En dat we met snelheid de donkerte van de wintermaanden in duikelen zie ik door mijn slaapkamerraam. De ene ochtend is het helder en koud, de andere is het zwaar bewolkt en pikkedonker over de Polder. En dat gaat zo maar door...

Nog even geduld, en dan vliegt commandant De Winne in zijn ISS ruimtestation nog eens over: een rondje van 42.195 kilometer in anderhalf uur... Da's géén spek voor mijn bek!

Marco Polo